Op het podium van het Parkstad Limburg Theater te Heerlen pronkt een imposante verzameling aan percussie-instrumenten. Schäperclaus en Vicent spelen voornamelijk marimba en xylofoon, en hun drumkits vallen in het niet bij de trommelinventaris waarmee Simon Phillips is bekranst. Het is duidelijk wie de ritmische geleider is.

Drumaffairs is gebaseerd op de onderlinge oefensessies van het trio Simon Philips, Mike Schäperclaus en Josep Vicent van de Amsterdam Percussion Group. De tendens is een muzikale dialoog van de percussionisten vertolkt in complexe, polymelodieuze composities, met bassist Mark Haanstra als groovy chaperon. Het accurate percussiewerk is tegelijk vrijpostig. De jazzy groove maakt het geheel daarom makkelijker verteerbaar voor het publiek. Dat verlekkert zich dan ook aan relaxte, innemende nummers vol technisch subliem percussiewerk.

Minder toegankelijk is het bondig geflirt met mathematische composities van ‘minimal composer’ Steve Reich. Een werk zoals ‘Counterparts’ baart opzien, maar verteert het amusement vanwege zijn plichtmatig intellectueel karakter. Logisch dat de slagmeester daarna zelf achter zijn kit kruipt voor een ruim vijftien minuten (!) klokkende solo. Phillips’s solo is verre van patserig, maar reflecteert voornamelijk zijn bekwaamheid in antagonistische ritmiek.

Op overtuigende wijze illustreert het project dat slagwerk zoveel meer is dan beuken op de trommels. Techniek, subtiliteit, en een passie voor sappige grooves zijn inherent aan ritme en slagvaardigheid. Drumaffairs doneert klappen die bij het publiek nog lang zullen weerklinken.