De avond begon goed met Starfucker. De groep uit Leuven is bezig flink aan hun carriere te timmeren. Optredens op de Beligische tv zender Één hebben ze al achter de rug. De jonge band laat een energieke mix uit rock en punk horen. De zang is soms vergelijkbaar met een woedende Hole zangeres Coutney Love. De stoute hit 'Boys Will Be Boys' blijft goed hangen. Toch mist de band nog iets om het publiek echt voor zich te winnen. Misschien moet Limburg ook eerst aan deze Belgische klanken wennen…

Bijna wekelijkse optredens op alle grote Nederlandse poppodia, over de grens in Duitsland en als voorprogramma voor diverse grote acts (The Black Keys, Rowwen Hèze et cetera) zorgen voor een geroutineerdheid van DeWolff. De Boeddha figuur staat op zijn bekende plek, de jaren zestig pakken gestreken en zijn de jongens klaar voor een avondje blues-rock.

Deze avond zou speciaal zijn, met diverse familie leden (zelfs de oma was aanwezig), veel vrienden en natuurlijk andere trouwe fans. Zichtbaar nerveus begon het trio aan hun show, die meteen spetterde. Orgel en gitaar geluiden vulden de zaal. Het publiek had even nodig, maar na een half uurtje begonnen de eerste te dansen, later pogoën en mee te zingen.

De solo’s en improvisatie stukken waren soms wat aan de lange kant à la The Doors. Maar het publiek ging uit zijn dak. Na een spetterende show, waarbij de jongens zich helemaal uitleefden en in hun muziek opgingen, werden ze door het publiek op handen gedragen. Tevreden mochten ze hun trotse families en vrienden een hand geven. We zijn het met hun eens: DeWolff is een van Limburg's grote talenten!