In de serie 'Limburg Spotlight' belichten we Limburgse artiesten. In deze editie Ferry Duijsens beter bekend als Punto aan het woord. Begonnen in bands als Bionic Snoozer, Autobot, Sheep Dub en Swan Vesta maar toch vooral furore makend als gitarist van Dreadlock Pussy. Tegenwoordig speelt hij in Psycho Schq, electroband Désespérée, en is hij gitarist, zanger en medeoprichter van Viberider. Naast dit alles bezit hij een opnamestudio en is mede eigenaar van het platenlabel Psychoschq Recordings.

Punto begon vijftien jaar geleden, samen met jeugdvriend en muzikale rode draad in zijn leven Jowan van Barneveld, in bandjes als Bionic Snoozer en Swan Vesta. Met laatstgenoemde stond hij zelfs in 2000 in de finale van Nu of Nooit. Punto over deze beginperiode: “In de tijd van Swan Vesta had ik nog helemaal geen besef van wat de muziek business inhield. Ik hield erg van harde en complexe muziek en zocht naar diversiteit in wat er mogelijk was in muziek. Daardoor werden de nummers lang uitgesponnen, volgepropt met tempowisselingen en aparte akkoorden.”

Toen hij echter de kans kreeg om bij Dreadlock Pussy te spelen, stopte hij met Swan Vesta en koos voor deze reeds gevestigde naam. “Deze periode was echt een droom die uitkwam. Zoiets moois kom je nauwelijks meer tegen. We hadden natuurlijk een deel van het succes te danken aan de nu-metal hype die er toen was. Daar heb ik van geleerd. Je moet meeliften op bepaalde trends in de muziek van dat moment om opgepikt te worden. Of je moet erg radiovriendelijke muziek maken maar met zware, moeilijke, experimentele muziek zal Giel Beelen je niet draaien. Toch wil ik dat als muzikant graag bereiken, landelijke erkenning in de vorm van een hitje.”

Na een bewogen periode van zes jaar stopte de band er in 2006 mee. “Het einde van Dreadlock Pussy was moeilijk. Je hebt zo veel toffe dingen meegemaakt en bereikt samen. Je geeft ook een bepaalde houvast op. Dreadlock Pussy was een bekende naam en met een nieuwe band moet je alles weer vanaf het begin af aan opbouwen. Tegelijkertijd voelde het als een bevrijding. We waren met zes man; die ieder meeschreven, mee produceerden en elk een stempel op het product wilden zetten. Zes kapiteins op een schip is moeilijk varen”.

Na het ter ziele gaan van Dreadlock Pussy pakte Punto samen met Jowan weer de draad op met het in 1998 gestarte Viberider. “In tegenstelling tot DP hebben Jowan en ik bij Viberider alles zelf in de hand. Wij voelen en vullen elkaar perfect aan. Samen hebben we de eerste plaat geschreven en hebben die vervolgens helemaal grijs gedraaid. Wij zijn zelf de grootste Viberider fans. De band erom heen is een collectief. Voor de liveshows vragen we muzikanten die we respecteren omdat ze goed en gedreven zijn. Maar als er iemand afhaakt - om welke reden dan ook - dan komt er iemand anders bij. Inmiddels hebben we met vier verschillende drummers samengewerkt en met twee bassisten. Met de nieuwe plaat is de liveband uitgebreid met zangeres, Kelly Kockelkoren, en een extra gitarist, Ed Romijn. Bij een volgend album kan de bezetting weer heel anders zijn, Jowan en ik zijn de basis en iedereen erom heen is vervangbaar. Dat is de opzet.”

Vooral in de beginperiode speelde de band veel live en winnen ze zelfs in 2007 de finale van Nu of Nooit. Dit levert hem zijn tweede optreden op Pinkpop op. “Ik neem live spelen zeer serieus en ben een enorme perfectionist. Alles moet kloppen en het is zelden goed genoeg. Muziek is alles voor mij en ik werk er keihard voor om Viberider tot het beste van zijn kunnen te brengen. Repetities zie ik naast 'een goed excuus om mijn vrienden te zien' ook als keihard werken. De band moet kloppen; qua sound, enthousiasme en looks. Als het niet klopt kan ik behoorlijk vervelend worden. Een kant die mensen vaak niet van mij verwachten. Voor de andere bandleden is het in zo'n geval ook moeilijk. Maar zij hebben een carriere of andere ambities en zien Viberider als een intensieve hobby. Voor mij is dit de main thing en die mag ik niet verpesten. Als er iets mis gaat wat ik niet in de hand heb, dan kan ik lastig worden. Dat is de negatieve kant van dat perfectionisme.”

Na deze eerste periode waar alles voor de wind leek te gaan werd het een tijdje stiller, totdat afgelopen zomer het tweede full-length album “The Big Show” uit werd gebracht. “Met het laatste album zijn we een nieuwe weg in geslagen. De oude Viberider stijl hebben we afgewisseld met toegankelijkere poppy rockliedjes. Dit omdat we een trede hoger die ladder op willen, je wilt toch weer een stap verder. Onze nieuwe sound vind ik te gek. Experimentele muziek blijven we zeker maken en ook misschien onder de naam Viberider. We voelen ons niet gebonden aan een bepaalde stijl. Ik heb echter in tegenstelling tot 15 jaar geleden de hoop opgegeven dat ik met een experimentele stijl groot zal worden.”

Door deze ingeslagen nieuwe weg wordt het album niet altijd door iedereen positief ontvangen. Punto over hoe hij met deze kritiek omgaat: “Als ik in de supermarkt naar het tijdschriftenrek toe loop en weet dat er een recensie in een blad is gepubliceerd loopt het zweet me letterlijk over mijn rug. Dan heb ik het niet meer in de hand. Zo ook voor ieder optreden, is het nu op Pinkpop, in Amsterdam of in Roermond: ik ben bloednerveus vooraf. Wat typerend is voor Viberider is dat we niet stil willen blijven staan, en ook graag willen experimenteren met stijlen. Tussen de twee albums hebben we ook nog een EP uitgebracht op vinyl. Logge, trage, zware stoner nummers. We hebben deze in kleine oplage uitgegeven, maar er zijn grote fans van deze plaat. Dat is te gek. Het geraamte van 'The Big Show' was eigenlijk al gemaakt in 2007. We hebben in de tijd van ‘Evolve’ en het winnen van Nu Of Nooit veel te horen gekregen dat we melodieuzer konden zijn, betere songstructuren konden maken, de sound wat minder moesten verdoezelen. Elk punt van kritiek neem je stiekem mee en doet wel wat met je. Dat commentaar, gecombineerd met het schuwen van het maken van een kopie van de voorganger, plus de hoop op grotere bekendheid heeft geleid tot het project: “Hey Jowan, laten we proberen eens te kijken hoe poppy we kunnen gaan!” Het moet wel vanuit ons hart komen, zoals gezegd: we zijn onze eigen grootste fans en willen ons juist niet conformeren aan bepaalde bands die op dat moment succesvol zijn. Vandaar ook titels als: ‘Fck Stoner Anyway..’ Eigenlijk is onze nieuwe CD best wel vaag als je hem gaat analyseren. Ik heb hem pasgeleden nog omschreven als 'Rivella, een beetje vreemd, maar wel lekker'.”

Naast het muzikant zijn, bezit Punto een eigen opnamestudio en is hij samen met Jowan eigenaar van platenlabel “Psychoschq Recordings”. ”In mijn Dreadlock Pussy tijd ben ik me gaan verdiepen in studiowerk en nog steeds steek ik veel tijd in mijn zelfstudie naar opnamemogelijkheden. Door mijn eigen studio ben ik geheel vrij in het maken van mijn muziek. Deze en het platenlabel zijn dingen waar ik vroeger als beginnend muzikant alleen maar van heb durven dromen. Ik krijg tegenwoordig regelmatig aanvragen voor studioklussen van andere bands. Ik heb cd's van Pendejo en Colossa opgenomen en werk momenteel aan de cd van Lambshade. Ik krijg meer aanvragen dan ik kan handelen. Want ook op dit gebied ben ik een kommaneuker en is goed, niet goed genoeg. Het werk is leuk om te doen. En als ik dan een nummer van Colossa op de radio hoor ben ik ook trots op mezelf.”

Punto is afgestudeerd grafisch vormgever. Ondanks dat hier goede banen in te vinden zijn, kiest hij toch altijd weer voor de muziek. “Ik ben continu met muziek bezig. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Is het niet actief, dan wel in mijn hoofd. Van mijn bands heb ik financieel nooit rond kunnen komen. Alle inkomsten uit shows en cd-verkoop worden weer geïnvesteerd in de band. Het is vaak frustrerend dat ik met hetgeen waar ik al mijn energie insteek en waar mijn hart ligt, niet kan rondkomen. Ik heb baantjes gehad als tv-verkoper, magazijnmedewerker bij een cd-distributeur, keukenhulp bij een toko. Ik vond het niet eens vervelend werk, maar na een paar maanden begint het dan weer te knagen. Dan ga ik het zien als verloren tijd die ik eigenlijk van mezelf in mijn muziek moet stoppen. Ik zou nooit veertig uur per week op een kantoor kunnen zitten. Inmiddels heb ik het, binnen de mogelijkheden die er zijn goed voor elkaar. Ik werk nu 2 dagen in de week als gitaarleraar in Echt. Veel gitaar spelen, jonge mensen enthousiast maken voor de muziekwereld en goede gitaristen van ze maken: daar haal ik veel voldoening uit. Dus op een bepaalde manier heb ik van mijn hobby mijn werk kunnen maken maar mijn grote droom, landelijke erkenning en puur van mijn eigen muziek leven, is helaas nog niet uitgekomen. Mijn verleden met zijn keuzes maken me tot wat ik nu ben. En tot nu toe ben ik daar erg dankbaar voor.”

Naast Viberider, staan ook de drang naar nieuwe projecten en zijn ambities niet stil. Na het akoestische voorproefje op wesSUMMER BREEZE in 2010, zal Punto samen met onder andere Kelly Kockelkoren onder de naam Kill Ferelli (primeur!) het komende jaar nog van zich laten horen. “De muziek die ik samen met Kelly voor Kill Ferelli aan het maken ben is zeker weer anders. De stijl van de muziek zal echter geen verrassing zijn. Het zijn lekkere nummers in een rockjasje. Helemaal niet moeilijk in het gehoor liggend en heerlijk Kelly! Haar stem trekt gewoon echt de kar. Ze hoort gewoon op het podium. Vooraan! Met een gitaar in de handen. Ik zou het zonde vinden als een talent als zij niet meer zou doen wat ze het liefste doet. En ik vind het een eer dat ze dat met mij wil doen. We zijn ook echt heel erg benieuwd hoe het allemaal gaat uitpakken. Daarnaast luister ik zelf naar zoveel verschillende dingen. Zo wil ik nog altijd een deathmetal album schrijven alla 'Death' en staan er nog andere potentiële projecten in de wachtrij. Een technoset voor live doeleinden, een nieuw ‘Psycho Schq’ (opgericht in 1996) album, een nieuwe Viberider en een solo album. Soms wil ik gewoon teveel.”

Het eerste wapenfeit van Kill Ferelli is rond januari 2011 gepland en gaat “Demolicious EP” heten. Verder is Viberider nog te bewonderen in Elsloo op 6 november tijdens de CD presentatie van Lambshade, 13 november in de Azijnfabriek – Roermond en 11 december in de Batcave / 013 - Tilburg.