Vanaf de opening van de Muziekgieterij in Maastricht had men een band direct op het verlanglijstje staan: Sophia. Herhaaldelijk is getracht om hen naar Maastricht te krijgen. Wat steeds net niet lukte, lukte dan nu uiteindelijk wel. Sophia kwam naar Maastricht, alhoewel, eigenlijk alleen frontman Robin Proper-Sheppard, om de tachtig gelukkigen, een avondvullend solo akoestisch programma te presenteren.
De setting is perfect. In een tot huiskamer omgetoverde zaal met stoeltjes, zitkussens, schemerlampen met ornamenten, on stage een ouderwetse bandrecorder die voor het programma begon, ons al heerlijke muziek wist te serveren en als achtergrond de vergrootte afbeelding van de hoes van Sophia's laatste album "There are No Goodbyes".
Na de aankondiging eerst nog wat heerlijke achtergrondmuziek en plotseling loopt Proper-Sheppard het podium op met zijn gitaar onder de arm. Gekleed in het zwart. En het eerste wat hij doet is zijn schoennen uittrekken en vertelt waarom hij dit doet. Tijdens een solo-optreden kraakte de vloer zo erg dat hij zijn schoenen uittrok om zo de overlast te beperken. Hier hield hij zo een goed gevoel aan over dat hij het sindsdien altijd doet. Proper-Sheppard is een gevoelsmens en voor diegenen die dat nog niet wisten wordt dit in de loop van de avond wel duidelijk.
Opener is 'Heartache', afkomstig van zijn laatste album, vervolgd door 'If Only' (De Nachten). Tijdens dit nummer schiet de gitaarkabel uit zijn gitaar en de zanger vraagt om tape. Hij loopt rustig het podium af en komt terug met 2 stukken tape. Hij vertelt dat dit zijn lievelingsgitaar is en de duurste die hij ooit kocht. Het is wel een eigenzinnige gitaar en hij vergelijkt hem met een vrouw, die doen vaak ook datgene dat je net niet verwacht.
Proper-Sheppard geeft je een kijk in zijn leven en neemt de tijd om uit te leggen waar zijn nummers over gaan. Het ene kippenvelmoment volgt het andere op. 'Something' is een nummer dat hij schreef en vanavond wil opdragen aan Astrid, zijn grootste liefde ooit. Hij heeft veel liefdes gehad, maar Astrid blijft speciaal voor hem. Hierna speelt hij een nummer dat niet op de setlist staat, maar omdat de vibe zo goed is wil hij het toch spelen en weer speciaal voor Astrid zingt hij 'Where Are You Now'. Het ene prachtige nummer na het andere wordt ons voorgeschoteld door een artiest die speelt vol passie en gedrevenheid. Zijn concert is als een biografie en hij speelt nummers van zijn eerste cd "Fixed Water" tot en met zijn laatste album, het eerder genoemde "There are no Goodbyes".
Een van de (vele) hoogtepunten van deze avond is 'I Left You' , wat gaat over de moeder van zijn dochter. Proper-Sheppard zegt ons dat het hem letterlijk pijn doet dit nummer te zingen, maar wil het ons niet onthouden.
Na 'Holidays Are Nice' volgt het verhaal van zijn beste vriend Jimmy Fernandez. Hij vraagt zich nog altijd af waarom niemand dit verhaal nu eens wil opschrijven zodat de mythe die rond de dood van Jimmy hangt eindelijk opgelost wordt. Vandaar dit intermezzo:
Proper-Sheppard en zijn beste vriend Jimmy Fernandez spelen samen in de band The God Machine. Begin jaren 90 spelen ze op Pukkelpop in België en moeten die dag openen om 11.00 uur. Rond tien voor elf kijken ze zenuwachtig van achter het podium richting de festivalweide en zien helemaal niemand staan. Blijkt later dat de poorten pas vlak voor elf uur open gingen en toen ze opkwamen was het festivalterrein vrijwel meteen gevuld met publiek. Later waren ze in Londen om hun album af te mixen en Jimmy begon te klagen over hevige hoofdpijnen. Op aanraden van Proper-Sheppard gaat Jimmy naar de dokter die hem pillen voor migraine voorschrijft. Niets ernstigs,hebben veel mensen last van zegt de dokter. Jimmy bleef echter hoofdpijn houden en tintelingen in zijn armen. Toen ze een restaurant inliepen om wat te gaan eten rende Jimmy plotsklaps weer de straat op en begon te schreeuwen van de pijn en kreeg een epileptische aanval. Wat Proper-Sheppard het meeste bijbleef was dat er toeristen plotsklaps foto's gingen maken van zijn vriend die daar lag te kermen ("What a world were living in?"). Jimmy werd meteen naar de dokter gebracht en deze stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een scan. Na enkele weken wachten op de uitslag besloot Jimmy toch maar eens zelf te bellen naar het ziekenhuis en daar hoorde hij dat ze helaas zijn testresultaten kwijtgeraakt waren. Hij zou het beste een nieuwe afspraak maken voor een scan, dan zou alles goed komen. De afspraak werd gemaakt, maar het zou nog enkele weken duren voordat hij terecht kon. Een andere vriend van Jimmy en Proper-Sheppard besloot om Jimmy te bezoeken en belde bij hem thuis aan. Na enige minuten gewacht te hebben hoorde hij gestommel uit de woning komen en toen uiteindelijk de deur open ging bleek dat Jimmy nog nauwelijks op zijn benen kon staan en verging van de pijn. Hij bracht Jimmy zo snel als hij kon naar het ziekenhuis en toen Jimmy daar aangekomen op een brancard werd gelegd stopte hij met ademen en overleed. Naderhand bleek dat een knots van een hersentumor de oorzaak van alles was geweest. Proper-Sheppard was woedend op zichzelf en op heel de wereld. Waarom Jimmy, die altijd zo positief was en begaan met anderen en waarom niet hij die zo negatief was en het zo gewoon vond dat Jimmy er altijd voor hem was geweest. Waarom heb ik Jimmy nooit gezegd dat hij zo'n geweldig persoon is? Waarom neemt 'De Dood' altijd de verkeerde mensen mee? Het nummer dat volgt, 'So Slow' is speciaal geschreven voor hem en wordt ook deze avond opgedragen aan zijn beste maatje: Jimmy Fernandez.
Hierna volgt nog een nummer over de dood: 'Lost'. Hij draagt dit nummer op aan zijn overleden moeder en zegt nog altijd spijt te hebben dat hij haar grote wens, dat Proper-Sheppard zou terugverhuizen naar San Diego, niet heeft kunnen vervullen. Hij draagt het nummer op in nagedachtenis van het positieve dat zijn moeder had in haar leven en altijd begaan was met anderen al hadden die haar nog zo'n verdriet gedaan.
Proper-Sheppard wijkt meerder keren van zijn setlist af en speelt veel langer dan gepland, dit om het publiek en mensen van de Muziekgieterij te bedanken voor een perfecte avond. Om de cirkel rond te maken sluit hij af met het nummer 'I Can't Believe The Things I Can't Believe' van Sophia's eerste album "Fixed Water".
Wat eerder Neil Young met moeite lukte tijdens zijn Greendale tour in de HMH en onlangs niet lukte tijdens Mecc Jazz bij Lizz Wright, lukte Robin Proper-Sheppard binnen enkele tellen, het publiek bleef tijdens het hele optreden muis en muisstil en werd hiervoor meerdere malen bedankt door de zanger.
Een emotionele avond werd afgesloten met een geweldig applaus richting de man die zijn ziel deze avond voor ons had blootgelegd met zijn verhalen en zijn muziek. 'An Evening At Home With Sophia was an evening not to be forgotten for the rest of our lives'.