Derek William Dick is een naam die niet iedereen wat zegt. Als je Fish zegt dan rinkelt er bij een hoop meer mensen een belletje. Weert is de enige stad in Nederland die de zanger tijdens zijn akoestische Fish Heads Tour aandoet en dat is dan ook gelijk de reden dat De Bosuil uitverkocht is. 3VOOR12/Limburg was erbij voor een verslag, foto’s én een interview. Gebukt onder een strak toerschema spraken wij kort met de boomlange, charismatische Schot over zijn terugkeer op de baan, zijn stem, levensgeluk, het verleden en de toekomst.
Voor degenen die niet weten waar het over gaat: Fish is zanger en doet her en der wat acteerwerk. In de eerste hoedanigheid is hij het meest bekend en succesvol. Tot tweeëntwintig jaar geleden heeft hij de, toen nog, symphonische rockband, Marillion vocaal aangevoerd. Hij besloot toen dat het tijd was om verder te kijken en verliet de uiterst succesvolle band. Dit tot zeer groot verdriet van de fans.
Zijn debuutalbum 'Vigil In A Wilderness Of Mirrors' sloeg in als een bom. Zijn naam als soloartiest was in een klap gevestigd. Opvolger 'Internal Exile' werd nog uitgebreid ten gehore gebracht tijdens zijn tweedaagse headline-optredens op Bospop. Toen nog gehouden in De Lichtenberg, het Weerter openluchttheater. Bospop heeft in de jaren daarna nog een aantal keren op het toerschema gestaan. Vanavond is De Bosuil aan de beurt maar er is nog ruimte voor een kort interview.
Weert is een stad die je regelmatig hebt bezocht tijdens de diverse tours die je over de jaren heen hebt gedaan. Memorabel is het tweedaagse optreden op Bospop, toen nog gehouden in het openluchttheater De Lichtenberg. “Klopt ja, dat was grappig. Ik trad op en kreeg van een Hells Angels een oranje Angels T-shirt aangeboden en de lui van de security renden weg. Dat was een leuke tijd en heb het ook naar mijn zin hier.”
Toch is er maar een Nederlandse datum in het toerschema opgenomen terwijl Nederland toch altijd goed voor je is geweest. “We hadden drie of vier data in Nederland maar we kregen niet de antwoorden die we nodig hadden. Dat was tijdens het opzetten van de planning van de akoestische tour. Tussendoor hadden we nog een optreden op een Luxemburgs festival. Uiteindelijk was het schema zo strak en kregen we zo weinig garanties dat uiteindelijk besloten is om deze data te laten vervallen. We zouden ze achteraan deze toernee plakken maar inmiddels had onze tourmanager al een aantal data in Engeland geboekt en de shows in Noorwegen waren ook al een feit. Maar dit is niet het einde van de tour, we zullen volgend jaar terugkomen. We zouden trouwens ook nog naar Noord-Amerika gaan maar de recessie heeft in onze branche ook hard toegeslagen. De aanbiedingen die we daar kregen waren niet eens genoeg om low budget te reizen. Dat plan was dus helaas van de baan. Mensen zijn erg voorzichtig met hoe ze hun geld uitgeven. En dat raakt ons natuurlijk en dan moet je je aanpassen. Het akoestische concept werkt echt omdat het een low-budget setup is, de productiekosten zijn laag en je kunt gemakkelijker reizen. Daarbij zijn we in staat om het te laten werken. Dat is geweldig want voor mij want na mijn problemen met mijn stembanden is er weer een gelegenheid om terug te zijn en mijn stem weer te trainen. Maar dan wel weer met zestien shows binnen eenentwintig dagen en dan minimaal twee uur optreden per avond.”
De Fish Heads Tour bestaat uit slechts drie mensen on stage: Frank Usher op akoestische gitaar en Foss Paterson op de toetsen. Beiden vertrouwde metgezellen maar wel een ander concept dan wat men gewend is. Als je dan bijvoorbeeld op Facebook kijkt en ziet hoe de toer zich gevormd heeft, dan staan jullie nog steeds voor volle zalen. “Ja, en neem dan de invloed van Facebook. Zo zie je dat een optreden als gisteren (23 november, Duitsland, red.) in de laatste twee weken nog eens 200 tickets verkocht en was daardoor ook uitverkocht. Dat is grappig en we hebben er ook echt zin in om weer terug het podium op te gaan. Als je dan weer naar de stem kijkt. De stembanden zijn een soort spieren maar je kunt niet doen alsof je naar de sportschool gaat en er vol tegen aan gaan. Je moet het per dag bekijken en aanpakken en dat doe ik ook.” Speelt de leeftijd dan ook nog parten? “Natuurlijk speelt je leeftijd parten. Ik ben verdorie al 52 (lacht). Ik zing wel compleet anders dan dat ik gewend ben.
Een uitstekende staat van dienst. Tweeëntwintig jaar solo, daarvoor met Marillion nog een hoop gedaan. Hoe hou je je ‘drive’ en hou je het toch elke keer weer spannend voor jezelf? “Ik kan niks anders. Misschien kan ik hoeden verkopen? We hebben ze in het zwart (lacht, red.). Het is iets wat ik doe en nog steeds plezier aan beleef. Het ding wat we nu doen heeft een bepaalde energie en intimiteit. Het is een erg afwijkende show en standpunt van wat we normaal doen. Het neigt meer naar stand-up of theater.”
Je brengt regelmatig een album uit met nummers met een bepaald onderwerp. Zijn er nog (muzikale) invloeden van buitenaf die je in je muziek meeneemt? “Ik luister erg weinig naar muziek tegenwoordig. Natuurlijk zijn er maatschappelijke, nieuws-items en historische zaken die ik meeneem maar muziek eigenlijk niet." Heb je dan geen tijd voor andere muziek? “Nee, het interesseert me niet. Een vriend van mijn dochter was erg vol van een bepaalde band waarvan ik zo de naam niet weet. Hij zei dat ik daar eens naar moest luisteren en terwijl ik dat deed kreeg ik een soort Crosby, Stills and Nash- déjà vu. “Zie je wel, dit is al eens gedaan”: zei ik tegen hem. Ik wordt niet enthousiast van nieuwe muziek. Ik waardeer oudere muziek dan ook zeer. Ik zie mezelf meer luisteren naar Van Morrisson en dergelijke. Het nieuwe spul pakt me gewoon niet.”
'Thirteenth Star' is je laatste studio album. Is er al zicht op een nieuw album? “Ik heb nog geen concreet idee op dit moment. Het afgelopen jaar was erg zwaar. Mijn huwelijk is spaak gelopen en kreeg te kampen met ernstige keelproblemen. Ik kon pas weer zingen in juni. Een zwaar jaar dus. En om eerlijk te zijn staat schrijven op dit moment ook niet echt bovenaan mijn agenda. Herstellen van beide zaken wel, dat is nu belangrijk. Volgend jaar kijken we waarschijnlijk rond de zomer wat we gaan doen met een nieuw album. We komen in ieder geval weer terug en zullen vanaf maart weer het vaste land van Europa aan doen. De Amerikaanse toernee is vervallen zodat er meer ruimte is in maart, april en mei 2011. En dan zullen we ook weer gaan schrijven. In januari ga ik eerst een maand naar Cuba, duiken. Even helemaal niks en ik ga dan ook alleen. Lekker even weg. ‘Me and my own’ (lacht).
“Rond deze tijd vorig jaar verloor ik mijn stem. Ik kon niet eens meer een telefoontje plegen, zo erg en frustrerend was het. Ik was erg bang ook om mijn stem voor altijd te verliezen. Vijf dagen na de operatie besliste mijn vrouw om te verlaten. In februari 2010 werd verteld dat de stemproblemen terug zouden kunnen komen en dat ik mijn stem voor altijd zou verliezen. En er was destijds ook een erg zwarte angst die zich meester van me maakte. Zoals gezegd een rotjaar”
Is het dan nu geweldig om weer op toer te zijn? “Het is zeker fijn om weer ‘on the road’ te zijn. Er staat iets te gebeuren in mijn leven komend jaar, ik weet niet wat maar er gebeurt. Ik sta aan de rand van een kruispunt in mijn leven. Ik heb erg veel plezier in wat ik aan het doen ben. We hebben een geweldig project nu met de Fish Heads. We gaan nog muziek om te downloaden beschikbaar stellen. We maken een package met muziek van verschillende optredens vergezeld van een dvd. Daarnaast gaan we een aantal nummers akoestisch opnemen in de studio met 70 tot 75 minuten aan muziek met favoriete nummers en nummers die het in dit andere jasje erg goed doen. Ook gaan we samenwerken met andere muzikanten op deze opnames. Om zodoende ook ‘door te rollen’ naar een nieuw album. Vanaf september willen we dan weer de baan op met een volledige band om het nieuwe album ten gehore te brengen in een 'akoestisch plus formaat. Dat is het idee. En daarmee houden we het ook een beetje zeker. Kijk naar de vijftien optredens in Duitsland. Het is een eeuwigheid geleden dat ik zoveel optredens daar gedaan hebben. We zijn op plekken geweest waar ik nog nooit geweest ben. Op een paar items na is zelfs de complete merchandise verkocht. Dat hebben we alleen in het verre verleden meegemaakt. Mensen kwamen kijken en kochten na de show een item omdat ze het zo tof vonden. Voor de rest blijven we de huidige media inzetten om in contact te blijven met onze fans en mensen die onze muziek waarderen via Facebook, downloads op de eigen pagina. Dat kan ook allemaal tegenwoordig.”
Wat brengt Fish ons in de toekomst? “Da’s lastig. Ik wil ooit nog heel graag een film uitbrengen. Het is iets wat een beetje vorm begint te krijgen. En ik had een boek dat afgelopen jaar is “vernietigd”. Ik was bezig met schijven over relaties en hoe geweldig dat was. Maar na het gebeuren met mijn vrouw kreeg dit verhaal een andere wending. Ik heb het nog ergens digitaal staan en misschien komt het nog in een of andere vorm uit. Ik weet nog niet wat ik ermee ga doen. Op korte termijn ga ik nog een paar dagen naar huis om te rusten en daar de rest van de Fish Heads Tour af te maken in Noorwegen en Engeland.”
Hoe kijk je terug op het verleden? “Ik kijk niet terug naar het verleden, dat is nutteloos. Ik heb een hele hoop fijne herinneringen.”