Onderweg naar Weert kwam de rock ballade van de week op een niet nader te noemen radiostation voorbij. Met een lange introductie komt uiteindelijk "Kayleigh" van Marillion op, een song geschreven door de hoofdact van vanavond. Met zo’n grote hit in de pocket is het ook niet vreemd dat De Bosuil vanavond ook stijf uitverkocht is.

Zodra de grote (letterlijk en figuurlijk) man het podium op komt en een nummer a capella zingt, pakt hij het publiek in. Dan roept Dereck Dick, vandaar dat hij zich zelf Fish noemt, zijn collegamuzikanten het podium op. Slechts een akoestisch gitarist en een toetsenist. Twee instrumenten en zang en er is nergens een leegte te bevinden. Het enige probleem is dat tijdens de nummers het publiek zich muisstil behoort te houden. Fish wil dit ook en geeft al snel een man die zijn mond niet houdt de gele kaart, “A second one and you’re out” (een tweede en je ligt eruit).

Zelfs tussen de nummers door houdt Fish het publiek wakker met luchtige verhaaltjes. Al wordt in die verhaaltjes wel veel gescholden (lees: Fucking dit, Fuck dat). Zo gaat zijn eerste verhaaltje al over de Swerte Pete die hem belaagde die middag, en al snel vertelt hij ook over privézaken die de meeste mensen eerder voor zich zelf zouden houden. Maar met een beetje humor worden de pauzes ook leuk gehouden.

Maar de heer van de avond is geen cabaretier geworden, maar zanger. Gelukkig zingt hij dus ook nog een paar nummers. Er zijn veel zangers die op oudere leeftijd kracht in hun stem verliezen, zeker als je ook nog twee keeloperaties ondergaan hebt. Daarom is de ongelooflijke kracht in zijn stem ook wel verrassend te noemen. De man heeft een paar jaar geleden Abraham al gezien, maar staat op het podium te zingen alsof hij in de twintig is.

Meer dan twee uur houden de heren het publiek geboeid en daarna wacht voor het publiek de reis richting huis weer. Helaas behoudt Fish zijn grootste hit voor zich zelf, maar zet de radio maar aan en hij zal vanzelf weer langs komen.