Na inleidende babbels van Jan Smeets, Giel Beelen, Eric Corton en zelfs Job Cohen is het aan Epica om Pinkpop af te trappen. De intromuziek zwelt aan tot een bombastisch, zeg maar gerust episch niveau en vijf langharige metalmannen uit Limburg nemen hun positie in en laten de eerste drumroffel, gitaarriff en grunt los. Dan komt zangeres Simone Simons op, en hoe: hooggehakt in een stretch latex broek, haar lange vuurrode haar fel afstekend tegen haar zwarte pakje.

CONCERT
Epica, Pinkpop mainstage, vrijdag 28 mei 2010

MUZIEK
Symfonische metal met soms dubbele grunts als tegenhanger voor de ijle vrouwenzang. Dat alles verpakt in een licht- en pyrotechnisch verantwoorde show.

PLUS
Grunter-gitarist Mark Jansen verwoordt het treffend: "Ik hoop dat we de rest van het weekend gevrijwaard blijven van politieke rukkers op het podium. Fuck them!" Epica krijgt in eigen provincie aardig wat fans op de been en handen op elkaar op de Pinkpop-weide. Je snapt wat Jansen, na zijn vertrek uit After Forever, wél in Epica kwijt wilde: hij koos voor een conceptuele, filmische aanpak en politieke, maatschappijkritische en ook historisch bewuste teksten. Dat maakt Epica interessanter dan veel bands in het genre.

MIN
Van de conceptuele en bewuste kant van Epica blijft op het Pinkpop-podium niet zoveel over. Jansens opmerking over politici, is ook meteen zijn krachtigste statement en Epica straalt weinig meer uit dan dat het een goed ingespeelde band is. Simone Simons heeft er zeker de stem voor, maar ze blijft toch meer een fragiel poppetje, zelfs headbangend komt ze niet in de buurt van een podiumbeest als Floor Jansen. Met de galmende zang, de gierende progressieve synths en het latin gefluit dat Coen Janssen uit zijn op een stalen pilaar roterende keyboard tovert, kom je natuurlijk nooit van dat sprookjesachtige stigma af. Simons mompelt wat over zonnebrand, over haar moeder en zwaait als ze haar ziet omringd door familieleden. Ho, het moet niet te familiair en klef worden hè! Ook staat de windmachine te zacht, en ik had me nog zo op die wapperende manen verheugd...

CONCLUSIE
Met ook een ballad houdt Epica het breed, maar echt groots wordt het optreden ondanks de instrumentatie en de setting nooit. Op zich is Epica hard genoeg voor de metalheads en catchy en sprookjesachtig genoeg voor de gothicfans, maar het pakt de argeloze popliefhebber niet in en dat is op dit festival wel een gemiste kans. Dat ze er zulke hordes mee aanspreken in Europa en vooral in Noord- en Zuid-Amerika is knap en belangrijker: het cementeert het bestaansrecht. Maar op Pinkpop reikt Epica's bombast niet verder dan de eerste tien rijen en meer dan een pit van tien man bokst de band in deze thuismatch niet voor elkaar. Jammer eigenlijk, Epica heeft veel meer lef en ook visie dan een Within Temptation, maar er moet nog een hoop gebeuren voor ze op een prominente Pinkpop-spot tot hun recht komen. Als opener niettemin geen gekke keuze.

CIJFER
6,5

Meer Epica op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/Epica.html