Rond half negen staat een redelijk grote menigte te wachten om het concert van deze avond te gaan bezoeken. De deuren gaan open en men haast zich om de warmte van de zaal op te zoeken. Perron_55 is vandaag uitverkocht en dat is te merken. De zaal vult zich vrij snel onderwijl de laatste hand aan het geluid van het voorprogramma wordt gelegd. Omstreeks negenen is het tijd voor live muziek.
Het voornamelijk Friese Pioneers Of Love opent de avond. Een collectief jonge en enthousiaste muzikanten die zelf bij Moke aanklopten om het voorprogramma te verzorgen, waarvan akte. Een knappe prestatie als ongetekende band zonder uitgebracht werk. De muziek past prima in de lijn van Moke, Editors en aanverwanten. Zelf omschrijven ze hun muziek als '21st century wave'. Ondanks hun korte set weten ze het publiek toch te boeien. In ieder geval een prima opwarmer voor vandaag en grote kans dat ze nog meer van zich zullen laten horen.
Moke opent met de titeltrack van hun tweede cd. Aansluitend volgt de allereerste single 'Last Chance'. Met slechts twee albums op hun naam wordt er een afgewogen mix van het debuut en diens opvolger gespeeld. Venlo geniet rustig en af en toe wordt er zelfs stiekem gedanst, het duurt vanavond wat langer om in beweging te komen. Zanger/gitarist Felix Maginn speelt liever dan dat hij praat, maar dat drukt de pret niet, muziek maakt veel goed.
Bij het aanstekelijke 'Switch', ook bekend van de bierreclame waarin Moke en Junkie XL figureren, gaan de voetjes pas echt van de vloer. De cover 'Lips Like Sugar' van Echo And The Bunnymen bewijst dat Moke graag qua muziekstijl in Britse sferen vertoeft. Zou Ian McCulloch stiekem in een hoekje tevreden staan te grijnzen?
Oude bekende 'Here Comes The Summer' is het laatste uptempo nummer van deze set, waarna afgesloten wordt met het rustige 'The Long Way'. Maar wacht even. Venlo is nog niet klaar met Moke en krijgt de toegift waar het om vraagt. Maginn begeleidt zichzelf op akoestische gitaar tijdens het ingetogen 'I'll Survive'. Met 'Love My Life' en 'Lament' komt een waardig eind aan het concert, maar schijn bedriegt, zo blijkt kort daarna.
Even heerst er verwarring. Licht aan, licht uit? Menigeen dacht namelijk dat het gedaan was en zocht al naarstig naar de bar of de jas. Dat zal nog even moeten wachten want Moke komt nog een keer terug. De sfeer tussen de bandleden heeft een ontladend karakter. Nog even de schouders er onder en dat doen ze met graagte.
Frontman Maginn nodigt iedereen die zin heeft om te dansen uit op het podium. Dat laten een aantal dames zich geen tweede keer zeggen en verrassend wordt 'Enjoy The Silence' van Depeche Mode ingezet. Van het genieten van de stilte is geen sprake. De zaal springt en danst tot de laatste minuut. De groep neemt afscheid van een moe en voldaan Venlo en maakt zich op om met de trein terug te rijden naar Amsterdam. Om snel weer naar Limburg terug te keren. Maar dat is voor een volgende keer.