Om kwart voor zeven was het hoofdpodium aan The Mad Trist. Stonerrock, zo wordt hun muziek wel eens gelabeld, en voor wie weet wat men zich bij die term moet voorstellen, is die term best adequaat. Voor de rest van de wereld: de term is geassocieerd met vet, traag baswerk. Maar laat je daardoor niet afschrikken. De nummers kunnen je verbazen door hun aanstekelijke drive en een zekere, wat is het juiste woord, toegankelijkheid? De Maastrichtse band wist een aandachtig, maar helaas nog wat klein publiek, in beweging te krijgen. Ze wonnen de sympathie met een relaxte en humoristische podiumaanwezigheid. "Bel wat vrienden", suggereerde de zanger, doelend op het maar matig gevulde veld van toeschouwers. Hun muziek, en ook wat daar omheen gebeurde, verdiende een groter publiek. (RE)

Megafaun is weer zo een onbekende band die helemaal op zijn plaats is in de Spiegeltent. Het drietal uit North Carolina (USA) speelt typisch Amerikaanse folkmuziek. Een gitaar, een banjo en een drumstel is alles wat nodig is om het publiek in de bijna helemaal gevulde Spiegeltent te verleiden tot aandachtig luisteren naar de muziek. Er is veel samenzang te horen, waardoor het af en toe wat Bruce Springsteen-achtig klinkt. Maar er is meer. De folk wordt af en toe verlaten wanneer de mannen meer de country kant op gaan, waardoor het meer gaat lijken op de Eagles. Megafaun betrekt het publiek ook regelmatig bij het optreden en af en toe trekken ze zelfs de stekkers eruit om geheel akoestisch verder te spelen. Op die momenten is het publiek dan ook muisstil, wat prima past in de intimiteit van de Spiegeltent. (JB)

Hé hallo, hoe is het ermee? Wetse nog….? Onder het genot van een pilsje staat het publiek rustig met elkaar te praten en herinneringen op te halen. En dat is precies wat de band Pollux ook doet. Middels mooie liedjes terugblikken op hoe het vroeger was. De teksten zijn vooral nostalgisch en geput uit herinneringen van Frans Pollux zelf. Frans heeft zich omringd met klasse muzikanten als Sjoerd Rutten, Bart Jan Baartmans en Emil Szarkowicz en zijn trouwe bassist Alexander op het Veld. Dit jaar maakte Frans met zijn nieuwe band Pollux de CD ‘Wetse Nog’. Deze staat vol met potentiële klassiekers. Of het daadwerkelijk klassiekers worden is aan het publiek. Het publiek kan geen feestnummers verwachten. Het is een klein, intiem en sfeervol optreden. Weer eens wat anders dan in een grote feesttent. De nieuwe nummers klinken levenslustig en positief, zonder terug te vallen op het feestrepertoire van zijn vorige band Neet Oet Lottum. De nieuwe stijl wordt goed ontvangen en het publiek is enthousiast. Dit optreden was een typisch parkfeest moment. Gezellig bijpraten met vrienden, goede muziek op de achtergrond en een pilsje in de hand. (RS)

Kwam het nu door de vrolijk in spiegelbeeld hangende letter-ballonnen waarmee Das Pop haar naam op het podium liet zien, de opblaas-palmbomen of was het toch gewoon de muziek zelf? Feit is dat een eventuele dosis reserve gestaag, als sneeuw voor de zon verdween gedurende het optreden van deze enthousiaste Belgische band. Das Pop bracht hun repertoire met zoveel energie en passie dat je vergeet kritisch te gaan vergelijken. Ja, de associatie met britpopbands Blur en Pulp ligt erg voor de hand. Maar je zou wel gek zijn je eigen luisterplezier te gaan verknallen door het maken van vergelijkingen. Hier zijn vakmannen aan het werk, liedjessmeden die ieder werkje weer iets unieks weten mee te geven. Zanger Bent Van Looy maakt contact met het publiek. De drummer versnelt gecontroleerd ongecontroleerd het ritme. Heerlijke ADHD-muziek bij wijle. Venlo mag de zanger citereren met een Belgisch uitgesproken: "Dankuwel". (RE)

NoizBoiz bestaat uit Mc XL en Producer / Dj Mux, beide getogen te Rotterdam. Sinds 2004 maken zij lekkere Nederlandse grime. Grime is een muzikale stroming die verschillende invloeden heeft. De boiz gebruiken vette Hip-hop beats, Drum n Bass en Jamaican Dancehall. In april dit jaar presenteerden ze hun plaat ’Zware Bassen, Zware Beats'. Die titel maken ze waar want het publiek wordt bij de eerste bass meteen wakker. 'Whaa.......' roept iedereen. Hoewel de bassen en beats flink blijven doordenderen is het publiek wat tam. Vooraan doen een aantal fans volgens Mc XL goed en dus lauw mee. Maar als hij aan het publiek vraagt een applaus voor zichzelf te geven reageert het publiek nauwelijks. Moet het Venlose publiek werken aan het eigen zelfvertrouwen? Pas aan het einde zet de dj hardcore in waar het publiek meteen op reageert door met springen de spiegeltent te laten schudden. Helaas is die enthousiasme maar van korte duur. Want NoizBoiz gaat verder met minder dansbare hiphop. Lauw man… (RS)