Een echt studio-album hadden The Ploctones nog niet op hun naam staan. Na de live-cd uit 2005, hebben ze eigenlijk alleen maar opgetreden. Maar een jaar geleden namen ze het album "050" op en dat album kwamen ze in Fenix promoten. Met succes.
Er wordt vaak geschreven dat je The Ploctones moet zien om ze te beleven. Maar soms moet je dan wat geduld hebben. Het hele optreden in Fenix werd meer dan uur vertraagd door twee van de vier bandleden, die waren verdwaald in Sittard (!). Maar intussen waren we al opgewarmd door de nieuwe formatie The Count die niet geheel uit onbekende gezichten bestaat. Gitarist Virgil en saxofonist Stijn van de formatie Funkmonster zijn dit project gestart samen met drummer Roy Moonen. En het is best verrassend. Een lekkere jazzy sound, veel gecoördineerd samenspel tussen saxofoon en basgitaar, opbouwende composities. En af en toe helemaal uit je dak gaan hoort er dan ook bij. Alleen verliezen ze de jazzy sound dan, wat voor een erg groot contrast zorgt.
Als de twee verdwaalde bandleden van The Ploctones hun weg naar Fenix eindelijk gevonden hebben, klinkt de gitaar van Anton Goudsmit niet veel later door de zaal. Maar het is niet alleen de muziek waar je voor komt. Het is het complete plaatje. Vooral wanneer Anton helemaal opgaat in een solo is het genieten. De passie straalt er gewoon vanaf. En wanneer saxofonist Efraïm Trujillo tijdens Antons gitaarspel even niets te doen heeft, zie je hem ook genieten van Antons bezigheden. Groot contrast in deze is drummer Martijn Vink, die stoïcijns achter zijn drumstel zit en zijn ding doet. Maar dat doet ie wel goed.
Muzikaal klopt het natuurlijk allemaal bij The Ploctones. Wat wil je ook als hun album vorig jaar genomineerd was voor een Edison, en Anton Goudsmit de Boy Edgar Prijs 2010 heeft gewonnen. De belangrijkste prijs in Nederland op het gebied van jazz en geïmproviseerde muziek. Het is gewoon heerlijk om te horen hoe het jazzy gitaarspel van Anton samenvloeit met de zwoele saxofoonklanken van Efraïm. En aangevuld met de funky klanken van bassist Jeroen Vierdag krijg je een heerlijke mengelmoes van geluiden die samensmelten tot het geluid van The Ploctones. Je kunt het wel een beetje vergelijken met de andere band waar Anton Goudsmit in speelt, The New Cool Collective. Alleen hebben The Ploctones meer rustige momenten en meer ruimte voor improvisatie.
Zoals eerder gezegd moet je The Ploctones beleven en daarvoor moet je ze zien. Wie de Ploctones in Limburg wil zien moet nog even geduld hebben tot oktober, wanneer ze in De Bosuil in Weert en in Thembi in Maastricht spelen.