Dat deze show uitverkocht is, is meteen goed te merken. Al om half 9 staat er voor de deuren een enorme rij te wachten tot de laatste klanken van de soundcheck wegsterven en de aanwezige security de zaal vrijgeeft. Het jonge publiek snelt zich naar de voorkant van het podium om er de rest van de avond niet meer weg te gaan. Zoiets verwacht je bij de zoete klanken van Waylon of emosensatie Destine (beide avonden ook strak uitverkocht in de Nieuwe Nor), maar niet bij hiphop.

De zaal is inmiddels goed volgestroomd wanneer Kleine Viezerik om half 10 het podium betreedt. Hij wordt onwaarschijnlijk enthousiast onthaald door het rijendikke publiek. Wellicht onbekend bij velen, doch vanavond zien we het tienerpubliek massaal mee-rappen met deze Amsterdamse verschijning. Kleine Viezerik heeft zich een perfect straat-imago aangemeten en uiteraard is dit ook de rode draad door z’n set met nummers als ‘Rollen als een G’ en ‘Buit’.  Kleine Viezerik waant zich vanavond een superster van het formaat 50 Cent, maar dan één met enkel de ‘Mooi Kwaai Boy’ mixtape achter zijn naam. Toch flikt hij het. Met ontblote bast en aanstekelijk enthousiasme wint hij het publiek moeiteloos voor zich dat scandeert wat hij wilt horen, springt wanneer erom gevraagd wordt en applaus geeft… omdat hij het vanavond simpelweg dubbel en dwars verdiend heeft.

Tijd voor Önder. Met zijn swagger, een soms onnavolgbare mix is van Nederlands en Engels, is de zaal binnen no time weer terug van de traditionele ‘smookbreek’ (lees: rookpauze) bij een hiphopavond. De Nederlands-Turkse rapper die eerder schuil ging onder alias Turk (MurdaTurk) debuteerde in 2008 met de redelijk ontvangen Turkse Pizza EP. 2010 is echter het jaar van de grote moves. Hij doet mee aan de film Gangsterboys, inmiddels goud, en neemt samen met F.S. Green zijn debuutalbum ‘De kassier: Een monnie album’ op. Er lijkt geen maat te staan op de successen die Önder boekt en ook vanavond eet het publiek gretig uit zijn hand. Met ArkboyTellem en Spacekees aan zijn zijde doet de charismatische Önder stoïcijns zijn ding. Vergelijken we Kleine Viezerik met 50 Cent, dan mogen we Önder best vergelijken met een goedlachse Tony Montana uit Scarface. Hij werkt hard om het publiek en zichzelf te geven wat hij wilt, maar is tegelijk laidback genoeg om uitermate cool te blijven. We horen vooral tracks van De Kassier voorbij komen en ondanks de recente releasedatum ervan rappen de kids ook met Önder massaal mee. F.S. Green shine’t op de beats en zet het publiek massaal op de verkeerde been wanneer ze losgaan bij de eerste klanken van alweer het volgende nummer. Önder is onder de indruk maar wil tien keer zoveel enthousiasme van het publiek zien. Hij krijgt uiteindelijk zelfs méér dan dat van het Heerlense publiek.

“Rappers trekken hun T-shirt uit met optredens, als ik dat zou doen zou niemand mij een boks geven.” Een quote van de Eindhovense Fresku die niet geldt voor de Rotterdammer Hef. De hoodbanger uit Hoogvliet is voor 90% van het publiek namelijk DE hoofdact van de avond. Samen met broertje Crooks brengt Hef een magie over die we nog kennen van die hiphop-legende op zijn getatoeëerde arm: Biggie. Voor Hef geen fancy raps over onbereikbare dingen maar gewoon verhalen over alledaagse ervaringen. Vrouwen, feunen, rijden in een huurbak in Rotterdam; het zijn zomaar een paar onderwerpen op zijn album ‘Hefvermogen’ en de tape ’Lek.’ Het hoeft niet ingewikkeld te zijn om over te brengen wat je wil zeggen en het publiek waardeert deze eenvoud door het regel na regel mee te rappen. Terwijl tourmanager DJ Code Red goedkeurend toekijkt neemt het Hef-virus de hele zaal over. En juist, op dat hoogtepunt weten de mannen de verrassing compleet te maken. Jiggy Djé verschijnt ten tonele in een zojuist verkregen ‘Sjpeler’ shirt en het publiek ontploft. Nummers als ‘Je weet wel wie’ en ‘Populair’ pompen door de speakers terwijl de officiële speeltijd allang verstreken is. Dat na Jiggy ook Akwasi van Zwart licht zijn opwachting maakt om een eigen verse over ‘Blauw Bloed’ te rappen is de kers op een slagroomtaart van jewelste.

De Bang Bros bewezen vanavond dat hits geen graadmeter zijn voor een succesvolle tour. Het gevoel dat deze collectie artiesten met elkaar deelt doet denken aan de hoogtepunten die de Zwolse karavaan jaren geleden meemaakte met ‘Buiten Westen’. Dat het publiek massaal afdruipt tijdens de afkondiging van Lentini deert niemand. In bijna 2,5 uur werd deze Ark namelijk niet door water maar op handen gedragen. Chapeau!