Noorderslag ligt alweer achter ons, dus snel door met leuke Limburgse bands. Tijdens de twee voorronde van Nu Of Nooit, in de Sjor in Roggel, komt een selectie van vijf totaal willekeurige bands voorbij. Verrassingen en verbazingwekkende momenten in het Limburgse Roggel…

Tijdens deze tweede voorronde in Roggel brengt oud-Nu Of Nooit-deelnemer Fisk een stevig potje rauwe rock-‘n’-roll. In 25 minuten wordt een set neergezet die zowel kracht, dynamiek als souplesse bevat. ‘Do It Like Monkeys’ begint met een hoekige inzet, die via een swingende riff en een gedoseerd middenstuk overgaat in een granieten rockblok met opgefokte gitaarsolo. Deze Roermondse band is het stadium van “lomp raggen op de gitaar en dan rockt het wel” allang voorbij. Hier is goed over nagedacht, terwijl de kracht en passie er nog steeds van afstraalt. Fisk weet kracht en techniek te bundelen in muziek waar de rafelige randjes van af zijn maar die zeker niet glad en gelikt klinkt. Gelukkig maar. (ED)

In 2006 bereikte de indieband The Feromones nog de finale van Nu Of Nooit, maar eindigde toen als laatste. Zinnend op revanche laat het kwartet van voorman Dolf Smolenaers een mooi en zorgvuldig doorontwikkeld geluid horen dat refereert aan The Killers, Snow Patrol en Editors. De hoekige randjes zijn er wat af en hebben plaats gemaakt voor een subtielere doch even dansbare popsound. Het vele spelen heeft The Feromones - in een ietwat gewijzigde bezetting - duidelijk goed gedaan en mogelijk is het viertal de meest ervaren band van deze competitie. Zo klinkt het in ieder geval wel. En mochten we Dolf niet in de finale tegenkomen met The Feromones, dan zijn er ook nog zijn andere twee bands die meedoen aan Nu Of Nooit; Eshilo en Yesterday’s Man. (PO)

Als de mannen van metal-/thrash-hardcoreband Blind Sight het podium betreden is het orde en structuur wat de klok slaat. Blind Sight is duidelijk geïnspireerd door de jaren '90-metalscene en schuurt regelmatig aan tegen bands als Pantera en Machine Head, maar ook zijn er raakvlakken met Europese melodieuze metal zoals Iron Maiden. De band schiet als een ‘Master Of Puppets’ in het kwadraat uit de startblokken met superstrakke riffsalvo's en inventieve tempowisselingen die meteen gelijk een vechtlustige mimiek op je gezicht toveren. De vocalen van zanger/bassist Geert Kroes schakelen moeiteloos over van melodieuze, cleane partijen in de refreinen naar het betere schreeuwwerk in de coupletten. Dat doet hij zo gedegen dat hij later terecht als artiest van de avond wordt uitgeroepen. Blind Sight staat garant voor een zwaar adrenaline verhogend half uurtje en onderscheidt zich door een energiek en professioneel optreden. (GS)

Ninkasi Jr is een gloednieuwe band, wiens tweede optreden plaatsvindt tijdens deze voorronde van Nu Of Nooit. Het gebrek aan speelervaring in deze bezetting wordt het duo uiteindelijk fataal. Drummer David Smits hakt er op los dat het een lieve lust is, maar gitarist en zanger Björn van Zwamen lijkt het rappe tempo moeilijk bij te kunnen houden. Het resulteert in een uiterst rommelige brij aan gitaar- en drumgeluiden, waarin met moeite liedjes te herkennen zijn. Wat vocalen betreft houdt Van Zwamen zich redelijk goed staande, al weet het publiek zich overduidelijk geen raad met Ninkasi Jr. Een finaleplek lijkt uitgesloten, al mogen Van Zwamen en Smits het tijdens de derde voorronde nog eens proberen met hun band Sideshift Harry. (PO)

Het Morning van gisteren verschilt op het eerste oog nogal met het Morning van vandaag. Een paar jaar geleden leek het kledingdevies nog ‘we trekken aan wat boven op het stapeltje in de kast ligt’. Nu zien we de heren allen in keurige zwarte hemdjes op het podium van Sjor. Alleen zangeres Saskia van Heugten heeft een ietwat onflatteuze rode glitterlegging aan, waardoor we meer ‘inzicht’ in de zangeres krijgen dan gewenst. De ontwikkeling die het geluid van Morning heeft doorgemaakt wijkt af van vergelijkbare bands uit het female-fronted metalgenre, mede vanwege de progressieve insteek en leadvocalen van een rockzangeres in plaats van een mezzosopraan; een plus. Minpunt is dat de band lijkt te opereren als een groep onafhankelijke solomuzikanten. Ieder enorm bedreven met zijn instrument, maar aan écht samenspel ontbreekt het af en toe nog. Zal het morgen beter zijn? (PO)