“Het idee is, om op elke track iemand uit te nodigen om langs te komen in het kantoortje in het gebouw van de Kamer van Cokehandel, vertelde Ad Rem aan gelegenheidsinterviewer Per.verz van deze site. Geen ganstarap uit de getto’s van Sevenum en Dordt dus, maar een verzameling tracks waarop de Nu Of Nooit finalist 2007 en de halve finalist van De Grote Prijs Van Nederland 2008 samenwerken met een elftal aan gastrappers -en producers. Het is ook geen concept e.p., al is De Kamer een donker hol: de producties noch de onderwerpen kunnen het daglicht verdragen. In ‘Reconstructie’ geeft Per.verz zijn visie op dé mediahype van 2008, de zaak Nathalee Holloway. Zijn versie kent een andere rolverdeling. De mc uit Roermond speelt zelf de rol van Joran en rapt op een manier dat je het voor je ziet. Met zijn beeldende zinnen vol binnenrijm onderstreept Per.verz zijn status als groot talent. De indrukwekkende situatieschets ‘Jeroen’ behoort tot de hoogtepunten, al lijkt een couplet te ontbreken in het verhaal. “Tijdens wedstrijden schopte hij alles in dat ene doel / Maar bij het doel van zijn leven had hij nog steeds een leeg gevoel” Op ‘Brandstof’ wordt het duo onder de tafel gedronken door het Escalatie Team. ’89 Beeeeeng’ met Spinal is een uiterst apocalyptisch epos met een kerkorgelproductie die snel gaat vervelen. Ad Rem’s vaak overslaande stem heeft een bepaalde urgentie die direct je aandacht opeist. Hij gebruikt het stijlmiddel alleen erg vaak, waardoor het averechts gaat werken en aan kracht inboet. De doorgaands goede beats en vaak begaafde (gast)rappers resulteren helaas maar zelden in een echt memorabel eindresultaat. De eerder aangehaalde verhalenverteltracks ‘Reconstructie’ en ‘Jeroen’ en de indrukwekkende staccato flow van Ad op ‘&Tem’ en vondsten als “Ik ben de knuppel die je chickie in je eigen honk balt” (‘Kamer Shit’), zijn de lichtpuntjes. De donkere Kamer moet het van deze momenten hebben.