Dat bij het horen van de naam Greg Howe voor velen géén lichtje gaat branden is op zich niet verwonderlijk. Echter onder de gitaarliefhebbers en muzikanten geniet deze man veel respect. Zelfs enkele popgrootheden, waaronder Michael Jackson, wisten in het verleden zijn talent al op waarde te schatten, hetgeen resulteerde in het inlijven van Greg als gitarist tijdens Michael Jackon’s 'History' tour in 1996.

Deze avond sluit hij zijn tour af, die in het teken staat van zijn laatste zilveren wapenfeit met de titel 'Sound Proof', wat al sinds 1988 als zijn negende instrumentale hoogstandje gezien mag worden.

De kleine tachtig bezoekers verwelkomen Greg enthousiast wanneer hij met zijn piepjong ogende band het podium betreedt. Vanaf het eerste nummer zit de sfeer er duidelijk in. Het publiek blijkt de nummerkeuze, die uiteenloopt van zijn eerste tot aan zijn recentste zilverwerk, duidelijk op waarde te schatten.

Zijn gitaarspel kenmerkt zich door snelle en melodische gitaarriffs die doorspekt zijn van verschillende muzikale invloeden, die uiteenlopen van rock, funk en jazz tot latin. Zo laat hij een geïmproviseerde medley horen van zijn grote idool Stevie Wonder.

Hij is op het podium geen showbeest zoals een Steve Vai maar eerder een zeer bescheiden en ingetogen artiest. Naast zijn onbetwiste gitaarkunsten zal zijn bescheidenheid en dankbaarheid naar het publiek toe zeker een bijdrage zijn aan zijn populariteit. Dit blijkt wanneer hij direct na de show ruim de tijd voor het publiek neemt, om ze te woord te staan, foto's te laten nemen en zaken te signeren.

Gitaarliefhebbers en muzikanten wisten het al. Maar ook door de bril van het publiek bekeken, hebben we een rasmuzikant met passie zien spelen.