De eerste volledige dag van Bospop 2008 is er één met veel grote popnamen uit het verleden. En dan vooral uit de jaren ‘80. Naast veel blues, zowel nieuw talent als gevestigde namen, zijn er dan ook nog twee nationale grootheden: Stevie Ann en Racoon. Het is mooi om te zien hoe een artiest groeit, van lokaal talent naar nationale trots. Nog maar een paar jaar geleden was Stevie Ann een verlegen ogend meisje dat schuchter het publiek inkeek, veilig vanachter haar akoestische gitaar. We hebben haar via diverse Nederlandse festivals (waaronder Pinkpop vorig jaar) en televisieoptredens zien uitgroeien tot de zelfverzekerde jongedame die ze nu is. Het podiumbeest in Stevie Ann is nog niet volledig volgroeid, maar laat zichzelf wel steeds vaker zien tijdens optredens. Tijdens de Depeche Mode-cover ‘Personal Jesus’ legt Stevie haar gitaar zelfs even neer en laat ze zien hoe vrij ze zich voelt op het podium. Een zeer goede performance! Hierna pakt ze de akoestische gitaar weer op en speelt ze solo ‘One Year Of Love’, om vervolgens weer met de band verder te spelen. Het samenspel met deze begeleidingsband is uitstekend. Tijdens de try-outs voor Pinkpop vorig jaar voelde haar (toen) nieuwe band nog wat onwennig aan, als een paar nieuwe schoenen. Maar inmiddels zijn ze aardig ingelopen en zitten ze als gegoten! Ooit waren ze net zo jong als ‘onze’ Stevie Ann, maar inmiddels zijn ze al in de overgang: The Bangles. En ondanks dat Susanna Hoffs - één van de aller leukste popmeisjes van de jaren ‘80 - volgend jaar alweer Sarah ziet, heeft ze haar jeugdige charme nog niet verloren. Ze is nog altijd uiterst aantrekkelijk en zodra ze haar mond opentrekt herkennen we ook onmiddellijk die droevige stem die één van haar voornaamste handelsmerken is. De vraag bij dit soort popmeisjes uit vervlogen tijden is of ze jaren later nog altijd interessant blijken. Vorig jaar viel dat enorm tegen, met de rockende oma Deborah Harry en de stuntelige tante Kim Wilde die een bezoekje brachten aan Bospop. The Bangles zijn met de melancholische sixtiespop uit de jaren’80 - ondanks geluidsproblemen - nog steeds leuk om te horen en - voornamelijk vanwege juffrouw Hoffs - ook nog steeds leuk om te zien. Het valt niet tegen, met veel singles die voorbij komen. Grote afwezigen hierbij zijn ‘I’ll Set You Free’ en de beroemde powerballad ‘Eternal Flame’. Met ‘Walk Like An Egyptian’, waarin een stukje uit ‘Mrs. Robinson’ wordt verwerkt, laten de dames het publiek toch content achter.