Om ongeveer kwart voor vijf, heet 3VOOR12/Limburg de frontvrouw van Within Temptation,  Sharon Den Adel, welkom. In het daarop volgende half uur spreekt ze openhartig over onder andere muzikale vernieuwing, de theatertour en het leven als muzikante.

Ik vroeg me eigenlijk af of jullie buiten de Pinkpop edities, ooit in het Limburgse clubcircuit hebben opgetreden?

We hebben inderdaad drie maal opgetreden op Pinkpop, maar wat betreft het clubcircuit, dan ligt dat toch alweer een hele tijd terug.
In onze begindagen traden we eigenlijk 'overal en nergens' op. Echter het meest herkenbare zal toch Pinkpop zijn, waar we in 2001 voor de eerste keer stonden en vervolgens nog in 2005 en 2007.

Wat staat je nog van die optredens bij?

De eerste keer dat ik een festival (Pinkpop) bijwoonde, was ik nog een puber en was dit een heuse openbaring voor me. Overal waar je liep, rook je de geur van joints, tegen de avond een prachtige zonsondergang, supersfeer, optredens van onder andere Lenny Kravitz en Black Crows, en 's avonds weer terug naar huis met de trein. En dan sta je daar in 2001 zelf op het podium... ja dat is dan wel een speciale ervaring.

Hoe verloopt de theatertour tot dusverre?

Bij onze eerste show in Middelburg was het toch een beetje eng en je bent dan toch iets gespannen. Je vraagt je natuurlijk af of alles goed verloopt en hoe de reacties zullen zijn.
Zo zat er op de eerste rij een ouder stel naast een jonger stel waarvan de jongen begon met headbangen en je zag het ouder stel daar op reageren. Er is dan wel een contrast tussen het theaterpubliek en fans, waarbij het theaterpubliek gewend is te zitten en de fans te staan. Echter, van beiden waren de reacties tot dusverre positief.

Dus tot nu toe ben je tevreden over hoe jullie jezelf als band kunnen neerzetten?

Ja... het is een totaal andere manier van Within Temptation laten zien. We spelen een halve set akoestisch en een halve set 'full force' om het zo maar te noemen. Daarnaast is de projectie aangepast op het theater en zijn de arrangementen bewerkt van met name de rustige nummers.

Ze zeggen wel eens 'the sky is the limit'. Is er zoiets als een limit voor Within Temptation? Want het heeft er alles van weg dat alles wat jullie aanraken in goud verandert. Ligt er voor Within Temptation nog een artistieke uitdaging of willen jullie de huidige succesformule continueren?

Voorop staat steeds, aangezien we toch al een tijd bezig zijn, dat we het leuk houden voor onszelf. Dit doen we door toch steeds wat anders te doen dan de bekende cyclus (een nieuw album, bijbehorende clubtour en festivals, weer een nieuw album enz.)

Zo wilden we ook eens een grote show doen. Dit is gebeurd in o.a. Ahoy en het Beursgebouw. We wisten niet zeker of dit bij ons paste en hoe de reacties zouden zijn. Maar fans willen ons ook graag in intiemere zalen zien spelen en toen hebben we besloten om een theatertour te doen, waarbij we de nummers een meer mystieke en keltische sfeer hebben meegegeven, ondersteund door surrealistische beelden, door gebruik te maken van projectie.

Gezien het feit dat de hele theatertour uitverkocht is, blijkt er genoeg interesse om Within Temptation in deze setting te zien, nietwaar?

Ik denk wel dat mensen van ons weten dat we wanneer we iets (nieuws) aanpakken, we het ook goed doen en niet halfslachtig te werk gaan. Iedere keer willen we de mensen weer verrassen.
Voor mijn stem is het ook een verademing, want vaak verdwijnt de zang in de massa van de muziek, orkest en het 'gitaargeweld'.

Waaruit halen jullie de inspiratie, zoals het musiceren met een symfonieorkest en het optreden in een theater?

Een symfonieorkest  is iets wat bij ons past, zo hebben we in het verleden ook op onze platen gewerkt met een klassiek orkest. Een akoestische setting staat wat verder van ons af omdat we normaal heel bombastisch klinken, maar nu komen wel de stem en de gitaren mooier uit.
Elektrisch klinkt natuurlijk ook mooi, maar dit is gewoon een heel andere kant van Within Temptation. De inspiratie haal je uit de drijfveer om je telkens te vernieuwen, om de bekende cyclus zo leuk mogelijk te houden.

Heb je nog solo ambities? En ligt je muzikale voorkeur dan bij meer ingetogen nummers?
 
Ik heb zeker aspiraties om ook dingen alleen te gaan doen. Vooropgesteld dat de band mijn hart is. Echter, ik vind het leuk om nog wat ernaast te gaan doen omdat ik ervan houd diversiteit in mijn leven te brengen. Voor de toekomst heb ik wel al een idee waar ik nog niet teveel over kan vertellen.

Zal de 'Within Temptation'-fan raad weten met de muziek van je soloplannen?

Ik denk enerzijds van wel, anderzijds zal het mogelijk ook even wennen zijn. Maar net als de andere bandleden, die naast de band ook nog projecten hebben, houd ik ook van diversiteit. Daarnaast kunnen ideeën vanuit projecten ook weer Within Temptation ten goede komen.

Over diversiteit gesproken, je samenwerking met Armin van Buuren is wel verrassend te noemen, leek ons?
 
Het was hartstikke leuk om te doen! Vroeger zou geen háár op mijn hoofd erover nagedacht hebben, maar mijn muzikale smaak is de laatste jaren nog meer verbreed. Soms heb je bepaalde muzikale behoeften die je binnen Within Temptation niet kwijt komt.
Wanneer je jezelf muzikale vrijheid geeft, dan komt dat verfrissend over.

Waar haal je persoonlijk de energie vandaan om het drukke bestaan als muzikante vol te houden?

Muziek is een heel groot deel van mijn bestaan, maar daarnaast is mijn gezin en familie ook heel belangrijk voor me. Tevens probeer ik vriendschappen uit het verleden weer aan te halen. Deze zijn door het muziekbestaan op een laag pitje komen te staan.
Muziek geeft mij heel veel maar ook niet alles. Het gaat om het vinden van een balans hierin. Wanneer je zo intensief bezig bent met muziek is het belangrijk om het heel leuk te houden of misschien nog leuker te maken dan het al is, omdat er toch steeds sprake is van een terugkerende cyclus. En natuurlijk om genoeg andere leuke dingen buiten de muziek te doen.

Dus een vakantie zit er wel in en dan bedoel ik géén 'tourvakantie'?

Er staan nog wel wat reisbestemmingen op mijn lijstje, waarbij ik me ontzettend aangetrokken voel tot de Spaanstalige landen en dan met name Zuid-Amerika. Maar ook Australië en Japan trekken me. Als ik aan Japan denk dan denk ik aan sushi, daar kun je me voor wakker maken.

Als je op vakantie gaat neem je dan nog muziek mee?

Ik vind het het leukste om ter plekke een platenzaak in te lopen, en op zoek te gaan naar lokale muziek.

Is er net als bij sushi ook muziek waarvoor je wakker gemaakt kunt worden?

Zuid-Amerikaanse muziek vind ik heel leuk, maar er zijn ook rockbands die ik goed vind. Echter, veel rockbands begeven zich te vaak op het bekende vlak. Wanneer ik wakker gemaakt word voor muziek, wil ik eigenlijk wat vernieuwends horen.
Ik hoor veel retro, bands die dan klinken als bijvoorbeeld de nieuwe Metallica.
Ik hoop dat er binnenkort weer eens een band opstaat die verschillende stijlen fuseert en toch vernieuwend klinkt. Net zoals ooit Metallica en later een band als Linkin Park, vernieuwend was. Wanneer een stijl zich herhaalt is dat niet erg, als het dat dan maar doet in een nieuwe vorm en niet als 'perfecte kopie'. Een goede kopie kan goed zijn, maar ik vind het dan niet bijzonder.

'Ice queen' is het nummer waar jullie definitief mee doorgebroken zijn. Als je zo'n megahit gehad hebt, bestaat er dan de behoefte om dit succes na te jagen?
 
Nee, helemaal niet, je kunt namelijk nooit een tweede keer doorbreken. 'Ice queen' is als het ware een 'evergreen' geworden. Wij willen gewoon goede nummers schrijven. Nummers die helemaal niet op 'Ice queen' hoeven te lijken.
Ik denk ook dat dat de ondergang van bands kan zijn, wanneer je zo'n megahitsucces gaat najagen. Zoiets gebeurt spontaan en ik denk dat er géén succesformule is, om er op los te laten. We hebben daarna natuurlijk nog meer hits gehad. Het is wel zo dat wanneer je zo'n grote hit gehad hebt, je makkelijker gedraaid wordt. Makkelijker dan wanneer je onbekend bent.

Als band krijg je vaak een stempel mee, en in jullie geval worden jullie vaak in het hokje van gothic metal geplaatst. Hoe zie je dit 'hokjesdenken'?

Het is zo dat wanneer je betiteld blijft worden als gothic band, dat je het dan beter omarmen kunt. Maar zelf zien we ons eerder als symfonische rock/metal band. De media houdt, denk ik, graag vast aan de extreme kant van een band. De media wil doorgaans voorop lopen met vernieuwing maar in de muziekscene houdt men blijkbaar liever vast aan bekende patronen. Ook onze verschijning was ten tijde van 'Mother earth' anders dan nu, maar we zijn naar mijn mening geen gothic band. Je hoopt natuurlijk dat mensen hun mening bijstellen op basis van vernieuwingen die je als band doormaakt en dat ze die vernieuwingen ook oppikken, maar dat laatste is ook onze taak.

Wanneer je 'Enter' beluistert en 'The heart of everything', dan lijkt het of jullie een grote ontwikkeling hebben doorgemaakt. Hoe zit dat?

Ik denk dat het bombastische element altijd aanwezig is geweest. Echter, we proberen het toch steeds anders neer te zetten. Onder andere door toevoeging van een orkest. En natuurlijk ontwikkelt de apparatuur ook mee, waardoor je anders kunt klinken. Je hebt tevens andere budgetten ter beschikking waardoor je langer over opnames kunt doen.

Hoe belangrijk is het showaspect voor Within Temptation?
 
Dat is iets wat we zelf heel erg leuk vinden. En het publiek ook. Veel mensen vinden, naast de muziek, ook het visuele aspect belangrijk bij een concert. We spelen echter ook wel eens 'opwarmconcerten', waar we dan zonder visuele effecten en vuurwerk optreden, eigenlijk heel intiem en puur rock 'n' roll.