In het voorprogramma van Chuck Prophet speelt Tim O’Reagan samen met zijn gitarist. Tim O’Reagan speelde vanaf 1995 drums bij The Jayhawks en speelt vanavond nummers van zijn titelloze debuutalbum. Deze muziek doet denken aan The Jayhawks-hit ‘Take Me With You (When You Go)’; warme popliedjes, waarin O’Reagans stem warm en vol klinkt en zijn gitarist de melodieën welgemeend inkleurt. Voor het laatste nummer van het duo veert een jongen uit het publiek op en loopt naar het podium. Het is James, vandaag jarig en gitarist van Chuck Prophets band The Mission Express. Hij heeft het hele optreden van Tim O’Reagan op zijn hurken voor het podium zitten luisteren en speelt het laatste nummer met hem mee. Proficiat, James! Chuck Prophet komt niet vanuit de kleedkamer opzij van het podium, maar achter vanuit het publiek op smetteloos witte schoenen het podium oplopen. Niet alleen “de man van ‘Green On Red’” zelf oogt ontspannen en kalm, zijn hele Mission Express rolt als een geoliede trein door de set. Deze band bestaat uit allemaal uitstekende muzikanten die goed op elkaar zijn ingespeeld zijn en met onder meer de nummers van Chucks laatste album ‘Soap And Water’ de muziekharten van de toehoorders schoonwassen. Wat leuk is om te merken is dat de muzikanten een vreselijk goed gevoel hebben met de muziek. De Mission Express speelt niet vóór Chuck Prophet, ze spelen mét Chuck Prophet. Zo is er een moment dat Chuck, die in het rijtje “miskende gitaarsolisten” prima tussen een Prince en een Frank Zappa past, niet een gitaarsolo-battle speelt tégen gitarist James, nee, Chuck en James spelen sámen een gitaarsolo-battle. Het aantal mensen waaruit het publiek bestaat overstijgt ruim het huisnummer van het pand, waarin men vanavond als ware Volgelingen luistert naar de Boodschap: ‘Freckle Song’, ‘Just To Say’, ‘Summertime Thing’, ‘After The Rain’. En ja, inderdaad, mijnheer Prophet lijkt een beetje op Ome Willem. En ja, inderdaad, mijnheer Prophet beweegt een beetje als een Jan Klaassen, maar Chuck Prophet spreekt en zingt als priester Cleophus James die de Blues Brothers op het rechte pad krijgt. Het publiek is gezegend en laat zich van harte bekeren. “Ja, Mijnheer Prophet, we hebben het licht gezien!” “Ja, Mijnheer Prophet, we willen meer!” “Ja, Mijnheer Prophet, de toegift mag zelfs een nummer van Willy DeVille zijn!” “Ja, Mijnheer Prophet, speelt U alstublieft als we U na de toegift weder op het podium roepen helemaal alleen een akoestisch nummer!” Mijnheer Prophet, voortaan wassen we onze handen met water en zeep en onze oren met ‘Soap And Water’.