Het is net donker en het kleine Noord-Limburgse dorp America lijkt er verlaten bij te liggen. De landelijke omgeving oogt rustiek. De mist hangt op het land en De Peel lijkt zowaar in brand te staan. Op dat moment wordt nog maar eens duidelijk waar zanger Jack Poels zijn inspiratie vandaan haalt voor zijn teksten. Met zijn band Rowwen Hèze speelt hij dit weekend een thuiswedstrijd. Op een groot grasveld dat grenst aan zijn woonplaats geven Jack en zijn vrienden een groot concert voor al hun fans. Dit jaarlijkse feest staat ook bekend als het Slotconcert. Dit jaar staat Rowwen Hèze twee avonden op rij in een grote tent in De Peel en de ruim 14.000 entreekaarten waren in een mum van tijd compleet uitverkocht. Een record! Alleen dat al geeft het enthousiasme van de fans aan. Tijdens het tweede slotconcert zijn er een tweetal vrouwelijke voorprogramma's. Ten eerste Dennis. Deze eigenwijze jongedame maakt lekker in het gehoor liggende pop in een funky jasje. De zangeres doet wat denken aan een jongere versie van Anouk, vooral qua attitude en podiumpresentatie. Dennis maakt echter weinig contact met het publiek, dat op dat moment nog steeds binnenstroomt. Een clubje enthousiastelingen staat te wachten bij een hek totdat ze de grote tent, waar Rowwen Hèze later die avond speelt, binnen kunnen. Wanneer het hek aan de kant wordt geschoven rennen de eerste fans richting het podium in de grote tent, terwijl de dj 'Summer Of '69' draait. In de grote tent, die inmiddels grotendeels gevuld is, staat Ellen ten Damme gepland als voorprogramma. De link tussen deze uiterst sympathieke actrice annex zangeres en de mannen van Rowwen Hèze is onduidelijk, afgezien van het feit dat ze beiden in het theater gestaan hebben. Ten Damme lijkt er niet door gehinderd dat het publiek niet echt bekend is met haar repertoire en zet een stoere rockshow neer. Zonder ook maar één bekend liedje te spelen weet ze zich staande te houden voor de duizenden Rowwen Hèze-fans. En hoewel de reactie van het publiek lauwtjes is, kunnen we stellen dat Ellen een uitstekende performance gaf tijdens het Slotconcert. Terwijl een trance-intro door de tent schalt, scandeert het publiek luid: "Boeruh! Boeruh!" Daarna verschijnt Rowwen Hèze dan eindelijk op het podium. Het uitzinnige publiek gaat vervolgens volledig los op de feestnummers van de bekendste Limburgse band aller tijden. De kolkende massa zingt alle nummers woord voor woord mee en het bier en zeiknatte kledingstukken vliegen richting het podium. Zijn alle clichés dan toch waar? Blijkbaar wel, maar het feest is er beslist niet minder om. De sfeer is goed en iedereen amuseert zich. Zelfs de persfotografen voor het podium zingen vrolijk alle liedjes mee. Maar er zijn ook momenten van bezinning. Zo wordt het nummer 'Twieje Wurd' opgedragen aan Sjoerd Rutten, die in de week voorafgaand aan het Slotconcert werd doodgeslagen tijdens de jaarlijkse paardenmarkt in het nabijgelegen dorp Lottum. Tijdens dit lied, dat handelt over verslagenheid in een dorp na iemands overlijden, wordt het logo van Zinloos Geweld geprojecteerd. Ook de mooie tekst van de ballade 'November' lijkt bij iedereen in de zaal in het hoofd geprent. Jack Poels wordt tijdens het zingen van de eerste paar tekstregels zelfs door het publiek overstemt. In het tweede deel van het concert krijgt Rowwen Hèze versterking van gastmuzikanten die Rowwen Hèze begeleiden tijdens diens theatertour. Mo' Jones is één van hen. Wederom vliegen de dialecthits en het bier je om de oren. Niet veel later verschijnt een ander bekend gezicht op het podium: Guus Meeuwis. De populaire Tilburgse volkszanger zingt als eerste zijn ode aan zijn eigen provincie, 'Brabant', dat net zo hard wordt meegezongen als de meeste songs van Rowwen Hèze. Het prachtige 'De Neus Umhoeg' wordt door Poels en Meeuwis in duet gezongen, zoals zij dat ook deden tijdens het concert van Guus in het Philips-stadion in Eindhoven. Vervolgens gaat het dak er volledig af met de carnavalshit ''t Dondert En 't Bliksemt'. In de figuurlijke zin uiteraard, want een tent heeft geen dak... Nadat Guus het podium verruilt heeft voor de keurig ingerichte vip-ruimte, gaat Rowwen Hèze stevig verder. Een toegift blijft natuurlijk niet uit. Nee, er volgen zelfs twee toegiften, met ultieme meezingers als 'Limburg' en 'Rosamunde'. Het immens mooie liedje 'Peel In Brand', dat twee jaar geleden nog het favoriete Rowwen Hèze-nummer bleek van de fans, komt ook voorbij in een ontroerende uitvoering. De mist hing op het land. 's Avonds laat stond De Peel in brand... Alvorens de inmiddels zwaar beschonken fans richting uitgang hobbelen, wordt er eerst nog flink feest gevierd. In de grote tent gebeurt dat achtereenvolgens met house en Top 40-repertoire. In het gedeelte waar eerder die avond Dennis nog optrad staat nu Mambo Kurt op het podium. Deze Duitser is zó fout dat het weer goed is. Lulligheid ten top. Aanvankelijk lijken de mensen het niet goed te snappen, maar nadat Mambo Kurt met een duivelsgroet in de lucht een nummer van Slayer aankondigt, is het ijs gebroken. Ook Metallica, Guns N' Roses en Depeche Mode moeten het ontgelden en zelfs 'Dromen Zijn Bedrog' van Marco Borsato wordt door Mambo Kurt moeiteloos omgetoverd tot een easytunedeuntje. Tijdens het laatste nummer, een bewerking van 'Sunshine Reggae' van de Duitse groep Laidback, wordt Mambo Kurt verrast door de polonaise in de tent. "This is not polka, this is reggae," probeert hij aan het publiek uit te leggen. "I've never seen a reggae polonaise in my whole life!" Het publiek feest nog een tijdje door en in de vip-ruimte houdt men het zelfs nog wat langer uit. Guus Meeuwis sluit uiteindelijk de deuren en kruipt vervolgens met kleine ogen naar zijn huisje in het nabijgelegen recreatiepark. Maar daar is niks aan de hand, want het is zondag in het zuiden...