Nieuwe Nor in Heerlen ontving op zondag 18 november Agua De Annique, de gloednieuwe band van Anneke van Giersbergen. Deze roodharige zangeres maakte jarenlang furore met de zichzelf altijd vernieuwende band The Gathering, totdat Van Giersbergen eerder dit jaar stopte met de band. Afgelopen winter deed The Gathering nog een uitgebreide tour langs de Nederlandse poppodia en nu is Agua De Annique her en der in het land te aanschouwen.
Het voorprogramma vanavond heet Merry Pierce. Het is een indierockbandje dat al ettelijke jaren aan de weg timmert. De muziek is wellicht het beste te omschrijven als Excelsior-rock, vooral vanwege het feit dat Merry Pierce is ondergebracht bij dit Nederlandse kwaliteitslabel. En kwalitatief zit het dan ook goed in elkaar. Er is duidelijk nagedacht over de sound en het klinkt ook allemaal prima op het podium, met behulp van behoorlijk prijzig uitziende apparatuur. Het enige auditieve onderdeel dat tegenstaat is de stem van de zanger, die Dinand Woesthoff-achtig geluid voortbrengt. Nu zijn hele volksstammen dol op de zangstem deze mompelende Hagenees, maar het past niet zo lekker bij de gitaarpop Merry Pierce. De vlottere nummers zijn doorgaans het interessantste, al wordt het snel duidelijk dat Merry Pierce niet zo’n toffe liedjes heeft als bijvoorbeeld Gem, een leuk ander bandje op Excelsior. Wel een prima single overigens, die als afsluiter van de set wordt gespeeld.
Het is moeilijk om niet in superlatieven te vervallen als je het hebt over Anneke van Giersbergen. De zangeres uit Brabant wist in de tijd dat ze nog bij The Gathering zong het publiek al volledig in te pakken met haar unieke en bijzondere stemgeluid. Of dat nu was met stevige rocknummers of ijzige ballades, Anneke leek er haar hand niet voor om te draaien. En met haar huidige band Agua De Annique lijkt ze dat evenmin te doen. Moeiteloos schakelt de Nijmeegse over van lieve, kleine pianoliedjes naar stoere, vlotte gitaarnummers en weer terug. Van Giersbergen begint klein op de piano en overdondert vervolgens met een verbluffende, punkachtige cover van ‘Maybe Tomorrow, Maybe Tonight’ van Earth & Fire. Jerney Kaagman zong het origineel in 1973 al niet geheel onverdienstelijk in en ruim dertig jaar na dato lukt het Anneke van Giersbergen om de oorspronkelijke uitvoering te verbeteren!
Wat erg opvalt is dat Anneke meer van zichzelf laat zien met Agua De Annique dan dat ze deed bij The Gathering. Nu leent de vaak donkere en sombere muziek van The Gathering er zich ook niet bepaald voor om op een hele luchtige manier interactie met het publiek aan te gaan. Aan interactie met het publiek leek The Gathering sowieso een broertje dood te hebben. Het was vooral navelstaren van een stel (op het eerste gezicht) in zichzelf gekeerde muzikanten, met Anneke als huppelend gothicmeisje om haar microfoonstandaard. Maar de afstand die de band aldus creëerde sloot wel aan bij de sfeervolle muziek en de beleving ervan.
Bij Agua De Annique maakt Van Giersbergen juist meer dan ooit contact met het publiek. Zelfs de mensen die op het balkon van Nieuwe Nor staan, waaraan de meeste artiesten nauwelijks tot geen aandacht besteden, worden door Anneke gezien. In de omgang met het publiek is Anneke vaak grappig, soms lief, een tikkeltje eigenwijs, af en toe aandoenlijk en altijd uiterst charmant. Maar bovendien heel openhartig. Allemaal facetten die ook terugkeren in de mooie nummers van Agua De Anique. Het raakt je omdat het zo puur is en tegelijkertijd ook een esthetische schoonheid heeft die in Nederland haast ongeëvenaard is. Daarbij opgeteld de weergaloze vocale capaciteiten van Van Giersbergen en je hebt één van de boeiendste bands die op dit moment door Nederland struinen. Kortweg, een prachtig optreden!