School Of Rock vond dit jaar voor de derde keer plaats op het Stella Maris College in Meerssen. Dit jaar uitgebreid met een buitenpodium, een waterpijpstand en een line-up waar je u tegen zegt. Ondanks dat waren er maar bar weinig mensen aanwezig. De sfeer is erg gezapig en de mensen zijn erg rustig. De eerste band, Testify Today, zorgt ervoor dat het programma al direct een vertraging oploopt door twintig minuten te laat te beginnen. Als de band om 13.05u begint mag Testify Today gewoon zijn hele set afmaken ondanks de vertraging. De screamo die de winnaar van de pre-party maakt klinkt nietszeggend, al zijn de screams wel zuiver en de uitvoering prima, hetgeen de band doet doen vele andere bands ook. Een eigen kleur aan de muziek en show geven is een goede tip om in de toekomst aan te werken. (EL) De bassist van The Mad Trist speelt voor de show met deze band eerst nog op het buitenpodium met een band die pas vijf maanden bestaat: Temerity Noise Takeover. De rock-‘n’-roll van de band laat het buitenplein trillen op zijn grondvesten. De leden van Temerity Noise Takeover blijken goed op elkaar ingespeeld en weten zonder moeite een redelijk optreden neer te zetten alsof de band al jaren bestaan. (EL) Innovate weet op een enthousiaste manier het binnenpodium te openen. De muziek, funkrock zoals ze zelf zeggen, lijkt in eerste instantie erg op de nu-metal van Incubus en Hoobastank, maar later trekt dit bij naar iets meer funky composities. De zang is goed en zuiver met zowel hoge als lage tonen. Een vroeg hoogtepunt op de dag! (EL) Dan is het de beurt aan Red Zone Cuba. Al bij het eerste nummer schuift het drumstel een halve meter naar voren en aan het eind van de set staat drummer Allan Gilissen vooraan het podium. Red Zone Cuba zet een erg energieke en explosieve show neer. Een box wordt halverwege de set opgeblazen, of dat door de muziek komt of de hitte is niet duidelijk. Razendsnel wordt de setlist afgewerkt met als afsluiter het welbekende ‘Ring Of Fire’ van Johnny Cash. Lekker vuig, lekker ruig. (EL) 21 Eyes Of Ruby speelt enkele uren voor de finaleshow op het Weerter Amateur Festival nog een opwarmer in Meerssen. Zoals we ondertussen gewend zijn van de mannen was het weer een enorm strakke set. Een geluidstechnicus die aan een verkeerd knopje had gedraaid gooide even roet in het eten toen er geen bas meer te horen was, maar verder was er niets aan te merken op de show. (EL) Een week na het winnen van Popsport, in de Dommelsch Zaal van 013, staat de Maastrichtse band The Holy Stoned op het buitenpodium van School Of Rock. Of het ‘t weer is, het kleine podium of de magere opkomst, de band komt niet echt los en weet niet te overtuigen. Zanger Genaud Molin laat de aankondigingen van de nummers over aan de bassist, wat erg storend is. Hij is tenslotte niet voor niets frontman. (EL) The Feromones begint sterk, maar zwakt al snel af en dan beginnen de nummers op een gegeven moment ietwat saai te worden. Toch doen ze het erg goed blijkens de optredens in de voorprogramma’s van The Rakes, Moke en Five O’Clock Heroes binnenkort. De zang is soms erg eentonig, maar dit hoort dan weer enigszins bij het soort muziek dat ze maken. Denk aan Das Pop, The Bravery en Franz Ferdinand. In ieder geval klinkt het theatraal op sommige momenten en dat houdt het dan wel weer spannend. (JC) Ondertussen wordt er op het buitenpodium gesoundcheckt door D-Funktional, wat erg storend is als er binnen nog een band staat te spelen. D-Funktional is een band die vele culturen mixt. Alles loopt door elkaar en de muziek is dan ook een mix van soul, hiphop, jazz en funk. Toch komt het niet helemaal over en klinkt het op den duur saai. Op de een of andere manier is het te soft en komt het niet over op de mensen. Wanneer zanger Max P. van Alize een song mee komt zingen, wordt het pas aantrekkelijk om even te kijken. Hij weet de boel een beetje op te zwepen door zijn energieke vertoning en zuivere stem. (JC) Na D-Funktional is het weer tijd om te rocken en wel met The Mad Trist. Deze band uit Maastricht maakt stevige rock met stonerrock-invloeden. Af en toe mist het net die power die stonerrock in zich heeft; dat lompe geluid zit er te weinig in. Ondanks dat komt de laaggestemde gitaar soms wel door en waant de bezoeker zich even in de Kyuss-tijd. De stonerpop van Mad Trist is toch net iets minder spannend dan die van Viberider, doordat ze net ietwat uitgesponnere songs hebben die meer aandacht vereisen. Toch wordt er een strakke en veelzijdige set weggegeven. (JC) Op het buitenpodium speelt vervolgens de Nu Of Nooit-winnaar van vorig jaar; Alize. Deze band krijgt voor de eerste keer deze dag de mensen in beweging en aan het klappen. Ze maken variofunk met de beste ingrediënten van hiphop, funk, rock, jazz, reggae en pop. Alize komt stukken beter uit de verf dan D-Funktional, waarschijnlijk doordat het meer rockt en iets minder gevarieerd is. Daarnaast heeft de zanger een energiekere podiumvertoning dan die van D-Funktional. Hij springt en rent over het podium als een volleerd podiumbeest. Lekkere zomerse klanken die deze dag niet misstaan. (JC) Eén van de hoofdacts deze dag is El Guapo Stuntteam uit België. Deze band maakt een mix van garagerock, bluesrock en hardrock en wat opvallend is dat ze maar liefst drie gitaristen hebben. Het is te merken dat de band de show het liefst zo snel mogelijk afraffelen. De songs die El Guapo speelt van het nieuwe album, ‘Accusation Blues’, klinken bluesier dan de andere nummers. Maar het rockt nog steeds als een tiet en het klinkt zo rauw als de tafelrandjes van een nooit genezende wond. (JC) Voor DISfunk zal het optreden op School Of Rock niet de boeken ingaan als één van de meest succesvolle. Wel gaat het in de boeken als show met de meeste technische mankementen. Al vrij snel na het begin van de set springt de eerste snaar van de overenthousiaste gitarist. De reservegitaar is even later ook een snaar kwijt, en vanaf dat moment zakt de show in, die daarvoor goed op gang was gekomen. Na een minuut of vijf pauze, waarin snaren gewisseld worden, kan het programma weer verder. Het derde technische mankement komt tegen het eind van de set als een drumpedaal doorbreekt. Ondanks alle malheur is Meerssen wel wakker gebleven om de laatste band van de dag nog te kunnen meemaken en heeft DISfunk een memorabele avond gehad. (JC) Janez Detd mag de dag om 22.40u afsluiten. De Belgen, die ondertussen een hele reeks optredens op haar naam hebben staan, vallen in de categorie van landgenoten Nailpin, alleen dan nog nét een stukje zoeter. Op School Of Rock zijn er nog maar zo’n veertig tot vijftig mensen blijven hangen, die ook nog eens erg lauwtjes reageren op alles wat de band doet. De oorspronkelijke afsluiter van de avond probeert ervan te maken wat het kan, maar los komt het publiek niet. Stukjes van covers als ‘Blitzkrieg Bop’ van Ramones en de Bryan Adams-hit ‘Summer Of ‘69’ weten het jeugdige publiek niet te raken. Desondanks weet de band niet van ophouden en blijft spelen tot het aanbreken van de nieuwe dag, waardoor Janez Detd twintig minuten langer speelt dan oorspronkelijk de bedoeling was. (JC) Hierna is het nog de beurt aan Drag The Racer, dat eigenlijk vóór El Guapo Stuntteam op het podium moest staan. Door de vele vertragingen in het programma en de klagende Belgen werd Drag The Racer echter naar achteren geplaatst in het programma. (EL)