Het Temporary Art Centre in ligt in het centrum van Eindhoven tegenover het PSV-stadion en huisvest diverse kunstenaars en artisten. Binnenkort kan het TAC wellicht de T door de P van permanent vervangen, want onlangs werd besloten het TAC voor het overgrote deel te behouden. Goed nieuws voor Eindhoven-hipkunstenaarsvolk-city en goed nieuws voor de livemuziek in deze stad. Terwijl het publiek al binnenloopt in het voormalige en redelijk vervallen Van Abbe-museum is de soundcheck nog in volle gang. Een slecht voorteken, zo zal later blijken uit het ietwat krakkemikkige geluid en de doldwaze lichtshow. De editie van vanavond is gewijd aan Limburgs-Brabantse rockbands die hun inspiratie vinden in de rock en psychedelica van de zestig-, zeventiger en tachtiger jaren. Denk Motörhead, denk Led Zeppelin, denk Queen, denk The Beatles, denk Motorpsycho en denk Hem-Die-Misschien-Wel-Liever-Niet-Genoemd-Mag-Worden-Maar-Wel-Erg-Doorklinkt-In-De-Muziek-Van-Next-Exuma: Jimi Hendrix. Als je het weet hoor je het misschien wat harder, maar inderdaad, frontman Jeroen is ook zanger-gitarist van Hendrix-tribute band Stepping Stone. Dat heeft natuurlijk eigenlijk niks met het optreden van Next Exuma te maken, maar het is duidelijk te horen waar deze Abrahammen de mosterd vandaan toveren. En dat is beslist geen schande; de muzikale richting van deze band is duidelijk. Rockriffs met veel ruimte voor improvisatie waarin voodoo, vervreemding en rituelen centraal staan. Het is ruig, grof en er wordt goed op elkaar ingespeeld. Toch klinkt het geheel niet zo stevig, samenhangend en van beton als het misschien wel bedoeld is; daaraan is te merken dat de bandleden pas kort met elkaar spelen. Desondanks wordt er voor een tweede optreden iets heel goeds neergezet. De tweede band is al een stuk langer bij elkaar en klinkt dan ook zeer solide. Super 88 is een rockend trio vernoemd naar de beroemde oldsmobile én de popcornmachine. Met high-vintage gitaren, beschimmelde versterkers en verrotte orgeltjes maakt Super 88 een mix van zware stoner, space en rock-'n'-roll met hier en daar een Doors-loopje, een Abba-riedeltje en een Motorpsycho-cover. De band heeft deze gelegenheid gebruikt om wat nieuwe nummers te laten horen. Nieuw materiaal dat heel vers klinkt en toch net zo ritmisch, stevig en melodieus is als het oudere werk. Ook Super 88 neemt veel ruimte om te improviseren en maakt daarmee de muziek erg dynamisch. Na de optredens houdt DJ Tijs de vaart erin met rockende plaatjes. Buiten dendert een racewagen met 88 mijl per uur het weekend in. En de ijskoude wind krijst Maria...