Fold bestaat sinds eind 2003 en het heeft even geduurd voordat hun eerste cd het daglicht zag. Ze hebben goed de tijd genomen om er aan te werken en dat is te zien ook! Het eerste dat opvalt aan deze cd is het mooie artwork. Een belangrijk aspect dat helaas veel te vaak vergeten wordt bij jongere bands. De hoes straalt 'emo' uit. Nu is dat een term die door alle verhyping helemaal niets meer zegt aangezien het muziek aanduidt van singer/songwriter tot metalcore aan toe. Gelukkig hebben we hier niet te maken met de zoveelste fashion-emo-band maar met een degelijke soort indie-gitaar-rock. Denk nu niet aan zo'n saai Nickelbackbandje want daar stijgt Fold absoluut ver boven uit. De band bestaat uit (ex)leden van Sender, Jux Junction, Charlie Adler en Dawn of Awakening. Maar aan het geluid is dat niet echt te horen. Het is soms een beetje Sensefield en dan weer een beetje Foo Fighters. Maar eigenlijk is dit een band met een eigen stijl en daar zijn er tegenwoordig veel te weinig van. De productie is erg goed, een goed gitaargeluid en alles klinkt lekker duidelijk. Met als extra vermelding de zang. Zanger Aran heeft een erg aangename stem om naar te luisteren. Mooi en helder. Dus we hebben een mooie hoes, mooie liedjes, een mooie productie maar tóch mist er iets. De zes liedjes kabbelen een beetje braaf voort. Dat hoeft niet erg te zijn maar soms wordt het saai. De muziek van Fold straalt wel iets fijns uit maar het grijpt je niet echt bij de strot. Het grootste minpunt blijft dat de nummers gewoon te veel op elkaar lijken. Ze lijken allemaal rondom één gitaarriffje te zijn opgebouwd, en duren allemaal net iets te lang. Maar in de laatste twee nummers klopt het dan weer wel; 'Your Own Way' is net wat krachtiger dan de rest en heeft een erg toffe brug. En in het laatste nummer 'Met' valt alles op zn plek. Mooie zanglijn, lekkere gitaarpartijen. Dus het kan wel! tekst: Cedric Muyres