De vijfde en inmiddels alweer laatste voorronde van Nu of Nooit 2006 vond zaterdagavond 4 februari, bijna traditiegetrouw, plaats in een stampvolle Fenix te Sittard. De Funk en Hiphop band Alize beet het spits af. De bandnaam spreek je uit als 'A-lajz'. Dus zeker niet te verwarren met Alizée of Elize, twee wonderschone zingende brunettes, zoals Mila Repa zou zeggen. Het was voor de band de eerste keer Nu Of Nooit, maar het podium van Fenix was hen niet onbekend. Dit was duidelijk te merken want de vijfkoppige formatie voelde zich zichtbaar als een vis in het water in Fenix. Afwisselende songs vulden de zaal, waarbij er een goed evenwicht tussen de bandleden was gevonden. Jammer was dat Alize als eerste moest spelen, want het publiek was hier nog niet helemaal voor opgewarmd. De band zette een swingend optreden neer waarbij de leden zelf er zichtbaar erg veel plezier in hadden en contact met het publiek niet uit het oog verloren werd. Toetsenist Thijs Schrijnemakers won een eervolle en verdiende vermelding als 'muzikant van de avond', vanwege zijn swingende partijen op een heerlijk zoemende Hammondorgel, zoals we die ook kennen uit nummers van The Doors en Steve Miller Band. Na enkele minuten ombouwtijd, beklom het veelbelovende INFA het podium. Wie ze nog niet eerder live gezien heeft, heeft waarschijnlijk toch al veel gehoord over de piepjonge muzikantjes uit het zuiden van Limburg. Jan Smeets himself had de Nu-Rock 'N' Roll-band getipt als favoriet. Na het optreden van INFA was Mr. Pinkpop ook meteen weer weg. De band, die zo vroeg moest spelen in verband met ARBO-richtlijnen voor minderjarigen, zette een explosief en volwassen optreden neer, waarbij het slotnummer het hoogtepunt vormde. De zanger had er zin in en was erg energiek, dit helaas in tegenstelling tot de andere drie bandleden. Bij de laatste akkoorden van het optreden sprong hij op het drumstel; Dit hoort waarschijnlijk bij het Rock 'N' Roll-imago dat de band wil uitstralen. Of dat hun ouders willen dat de jochies uitstralen. Minpuntje was dat de teksten vaak niet goed te verstaan waren. Ook muzikaal was het verre van briljant, maar met een gemiddelde leeftijd van vijftien lentes was het toch een enigszins indrukwekkend optreden. Mede daardoor was INFA favoriet bij velen in het publiek, getuige het aantal handen die de lucht ingingen bij hun optreden tijdens de laatste voorronde. Het leek wel of heel 2-HAVO was meegekomen. Derde band van de avond was 32Ohm. Aangekondigd als dansbare Electro-Rock, gebracht door drie meneren afkomstig uit Sittard. Een optreden vol kolkende en broeierige songs werd ons beloofd. Na drie nummers vervloog de hoop van het publiek enigszins op deze belofte. Na het optreden van het jonge en drukke INFA, kwam 32Ohm niet helemaal tot zijn recht. Ze deden het niet verkeerd en een plaats in de voorronde van Nu Of Nooit hebben ze zeker verdiend, maar opener van Pinkpop 2006 is te hoog gegrepen. Het was een vrij statische performance, zonder al te veel afwisseling. Duidelijk geïnspireerd door Depeche Mode, maar helaas zonder de enigmatische elegantie van Dave Gahan en consorten. Hopen dat ze daadwerkelijk tegen een beetje weerstand kunnen. Z3nith speelde als vierde. De zanger had blijkbaar last van keelontsteking. Dat is niet lollig of denigrerend bedoeld, maar dat werd het aanwezige publiek verteld. Aangenomen dat het zo is, was het een aardige poging. Muzikaal gezien was het niet wervelend. Met een gejat intro van Coldplay en een sound die een midden vindt tussen de 'MOAR' deuntjes van Kane, het latere werk van Pearl Jam en de mindere B-kantjes van The Music was het waarschijnlijk het minst boeiende optreden van de avond. Totaal geen eigen sound of karakter. Daarbij was de podiumpresentatie ook nogal houterig en inspiratieloos. Een typisch geval van Studentenrock, maar zeker niet typisch Pinkpop. Al hebben een aantal van de eerder genoemde bands er natuurlijk wel al gestaan. Maar verschil moet er zijn. Afsluiter van de avond, Drag The Racer, bestaat uit enkele bekenden in de Limburgse muziekscène. Leden van onder meer het voormalige Rogue (haalde de finale van Nu Of Nooit in 2004) en The Price Of Working With Rice bundelen samen hun krachten om het publiek van een stevig staaltje Rock te voorzien. Sittard is de thuisbasis van de band en dat was gisteravond in Fenix ook te merken. Met een vleugje arrogantie betrad de band het podium. Ze hadden een vaste schare fans meegenomen die hen kwam aanmoedigen. Het was een energiek optreden waarbij het jammer was dat het schelle geschreeuw van de frontman niet goed verstaanbaar was. Een megafoon als hulpstuk kon hier helaas ook niet bij helpen. Het maakte het zonodig nog erger. En ook niet héél erg origineel. Wél héél erg Emo. In deze laatste voorronde van Nu Of Nooit 2006 stond variatie centraal en konden alle bezoekers hun muzikale hart ophalen. Funk en Hiphop werden gebracht door Alize, INFA zorgde voor een snufje hedendaagse Rock 'N' Roll, 32Ohm leverde een bijdrage met hun Elektronische Rock, de hippe mannen van Z3nith voegden daar nog wat Neo-Grunge aan toe en ten slotte deed Drag The Racer nog een eetlepel echte Rock in het mengsel om het af te maken. Na de laatste vijf optredens werd de uitslag bekend gemaakt. Van de in totaal 25 bands die in de voorrondes mochten spelen, kunnen er maar vijf door naar de uiteindelijke finale in de Bosuil in Weert. De line-up van finalisten die zondag 5 maart vanaf 15.00 uur het podium van de Bosuil zullen beklimmen zal bestaan uit: Salto del Muerto, Green Dream, Club Guarana, The Feromones en Alize. Geen metal dus, voor de verandering. Een Limburgse traditie die eindelijk eens gebroken wordt. Gezien: Nu Of Nooit 2006 (voorronde 5), zaterdag 4 februari 2006 in Fenix, Sittard. Tekst: Renee Schmeetz, Pierre Oitmann. Foto's: Bart Notermans.