De vijf bands die vanavond van zich mochten laten horen waren erg verschillend van stijl, waardoor sommige bands misschien niet goed bij het publiek (dat overwegend bestond uit Duitste ska/punkkindjes) aansloegen. Maar de sfeer was desalniettemin erg gezellig en over de inhoud van de bands kan niet veel negatiefs worden gezegd. Findel mocht met hun electropunk het spits afbijten. Een band die toch al een mooie reputatie heeft opgebouwd in Limburg. Eerder waren deze heren in Roermond nog te zien op de verjaardag van café 't Smoesje en ook nu trakteerden ze ons en de buurman op een goed en vooral levendig optreden. Dat Dawson's Crack vooral een grote fanbasis in Duitsland heeft opgebouwd was te zien aan de bussen vol Duitsers uit München-Gladbach. Hoewel de zanger geen woord Nederlands sprak, slaagden ze er toch in het hele publiek mee te laten bewegen en dat ook nog eens netjes in de maat. De skaritmes werden uiteindelijk ingeruild voor steeds meer punk, maar het publiek vond het geweldig. Nadat Dawson's Crack het podium had verlaten, verraste Eshilo de Azijnfabriek met hun dansbare popliedjes. Ondanks hun opvallende zangeres, konden ze het publiek niet lang boeien. DISfunk was al eens eerder te zien in de Azijnfabriek, op het Molenrock Indoor-festival, en een paar maandjes later ook tijdens één van de voorrondes van Nu Of Nooit, in Landgraaf. Hun set leek meer 'funk' te bevatten dan tijdens hun optreden op Molenrock. Dat is de Azijnfabriek deze avond zeker goed bevallen. Als laatste mocht Draztic Lee Spaztic proberen de jury te overtuigen voor hun plekje op het Bevrijdingsfestival podium. Daar faalden zij jammerlijk in. Goede muzikanten en originele composities, maar de 'liedjes' waren bijzonder ver te zoeken. Het uitvallen van de stroom, halverwege hun set, leek aanvankelijk net zo bedacht als hun muziek, maar het was eigenlijk het enige spontane dat op het podium gebeurde. De uitslag is als volgt: 1. DISfunk 2. Dawson's Crack 3. Findel 4. Draztic Lee Spaztic 5. Eshilo