Red Zone Cuba werkt aan het opbouwen van een goede reputatie in het Limburgse clubcircuit. De band speelt met regelmaat in de kleinere clubs over de hele provincie. Als je de website van de band bekijkt word je niet veel wijzer over wat ‘Red Zone Cuba’ nu eigenlijk is. Stiekem wekt dit natuurlijk wel de nieuwsgierigheid. Het is dan ook een aanrader om de sfeer rondom deze band een zeker te proeven tijdens een van hun live-shows. Het alternatieve Mekka van de kleine midden Limburgse dorpjes is een uitermate geschikte locatie voor een garage/trash/surf-band als ‘Red Zone Cuba’. De band begint met een verbazende strakheid. De drummer is duidelijk in zijn element en weet het geheel in goede banen te leiden. De meest spraakmakende toevoeging aan de show van Red Zone Cuba is de projectie van de B-films in de passende stijl. Zo zag je bijvoorbeeld vechtende monsters met slechte special effects. Helaas verschijnt om de vijf minuten een melding in een pop-up met de vraag tot registratie van de DVD-software. Dit leidde natuurlijk af van de verder erg enthousiast neergezette set. Daarnaast verdient de bassist nog een prijs voor de recordtijd wat hij neerzetten voor het vervangen van zijn snaar. Maar misschien is een reserve basgitaar toch een betere uitkomst. En de cover van Johny Cash verdient ook zeker een compliment. Ook Obscure is een band die hard werkt aan een carrière in de harde muziekwereld. Zo hadden ze al een dankbaar plekje als opener op het Roermondse bevrijdingsfestival, mei dit jaar, verovert. En een paar weken geleden heeft de band hun tweede demo-CD uitgebracht onder de naam ‘Peninsula’. Sommige bands moeten eerst op je inwerken om überhaupt een eerste indruk op te kunnen doen. Maar meteen al bij het eerste nummer, een soort opwarmertje, blijkt zanger/gitarist Wouter zich te presenteren als een uitermate geschikte frontman. Vaak wordt het onderschat hoe belangrijk de utstraling en presentatie van de zanger eigenlijk is. Dit compenseert zelfs dat bassist Jan-Willem quasi-nonchalant op het podium de nummers opvult met passende baslijnen (maar bij hem is die blik ook wel weer enigszins grappig). Het enthousiasme en inlevingsvermogen van Wouter compenseren echter niet het feit dat halverwege de set de bas uitviel, waarop Jan-Willem met de nonchalance op reageerde door zijn schouders op te halen en door te spelen. De band zet een strakke set neer, maar helaas zwakte de energie halverwege wat af. Dit kan misschien ook te wijten zijn aan de covers die tussen het eigen werk door gespeeld werden. Het is altijd jammer als een band van serieus niveau een stempel op zich wil laten drukken door het spelen van een nummer van andere artiesten. gezien: zaterdag 19 november 2005 – Tom Tom, Heythuysen tekst & foto's: Twan Bakker