Op 11 juni speelt Dom Martin voor een gemixt publiek in de Qbus op een avond georganiseerd door Hans van Polanen.

Vaste grond onder de voeten
Aan het Leidse On Solid Ground de lastige taak om de avond te openen en het publiek op te warmen in een half gevulde Qbus. De band is goed op elkaar ingespeeld, heeft een kundige solo-gitarist die de ene na de andere solo uit zijn gitaar tovert en de ritmesectie grooved lekker.

De zang is wat geknepen en dat past goed bij de muziek. De toetsenist ondersteunt en vangt de slagpartij op als de zanger vol overgave zingt. De goed doordachte set heeft duidelijk een opbouw en gaandeweg krijgt de band het publiek mee.

Dominantie
Dom Martin is een getalenteerde bluesmuzikant. Hij is geboren in Belfast, getekend door het leven en heeft al meerdere Blues Awards op zak, waaronder die voor beste instrumentalist.  Onlangs won hij met zijn album “Buried in the Hail” een award voor het beste Britse bluesalbum van 2024.

De Qbus is inmiddels aardig gevuld met een gemengd publiek, van jong tot oud. De eerste paar nummers speelt Dom solo op zijn akoestische gitaar. Wat direct opvalt is het speelse gemak waarmee Dom zichzelf op gitaar begeleidt. De diepe stem van Dom wisselt van gevoelig naar rauw, betovert het publiek en het publiek is in zijn ban.

Bassist Ben Graham en drummer Aaron McLaughlin betreden het podium en Dom wisselt zijn akoestische gitaar voor een elektrische, een Les Paul-model. Samen vormen ze de klassieke formatie van een bluesrocktrio.

De mannen hebben er duidelijk zin in en het speelplezier spat er vanaf. Dom en Ben dollen op het podium en spelen een vraag-en-antwoordspel tussen bas en gitaar. Tijdens een nummer loopt Dom, al spelend, een rondje door het publiek. Zijn gitaar is aangesloten op een wireless systeem waardoor er geen kabels in de weg zitten.

Dom kwam, hij zag en hij overwon.