Met een stem als whisky van de allerbovenste plank, eerst warm en prikkelend, blaast ze je meedogenloos omver. De meeste nummers zijn eigen werk en met thema's als huiselijk geweld en suïcide geen makkelijke kost. Vooral 'Beautiful' (over wat iemand nu écht mooi maakt) komt binnen, zowel bij het publiek als bij Sari zelf, die veel moed heeft verzameld om dit nummer op het podium te vertolken. De verdwaalde covers, zoals een medley van 'Where did you sleep last night' en 'Black Betty', zijn zo Sariësk vertolkt dat ze een heel eigen invulling krijgen. Applaus ook voor de band: een bloedende gitaar, een bas met een eindeloze hoeveelheid snaren en retestrakke drums. De toetsenist, ergens onder de haardos, grijpt zijn kans om los te gaan tijdens 'I just want to make love to you'. Al met al een band met een charisma te groot voor de kleine zaal van de Nobel.
Uiteindelijk vatten we dit concert in een fotoverslag. Want ja, je had er toch bij moeten zijn.