Gooi Fugazi, Hot Snakes en Nirvana in de blender en daar heb je Ken & Mary. Met een LP, vers van de pers betreden ze het podium van de Resistor. De Leidenaren zijn gestart in 2012 en hebben dus al een behoorlijke rit achter de rug. Begin dit jaar stampten ze in vier dagen hun LP ‘Self titled’ uit de grond in Zweden.
Vanavond brengen ze een vunzig mengsel van noise-rock en postpunk ten gehore. Aan weerszijden en achter het podium van de Resistor hangen grote tentzeilen met daarop bewegende projecties.
De Leidenaren gaan van start met het nummer ‘Annorlunda’, een nummer dat de spanning opbouwt alsof er een explosief op springen staat. Daarna volgt meteen ‘Collide’. Het nummer werd gereleased in 2016, maar vastgeroest is het zeker niet. De band gaat vanaf minuut een al flink los en het zweet staat al op de voorhoofden. Ondanks dat de band al drieëneenhalf jaar niet op het podium heeft gestaan, lijkt het alsof ze het elke dag doen. ‘The wall’ wordt ingezet, een Fugazi-esque nummer waar sommigen in het publiek aanzienlijk op headbangen. De band laat tijdens het bijna vijf minuten durende nummer ‘Damage’, een aanstekelijke gitaarriff door de speakers klinken. Het nummer ‘Perfect Metaphor’ is een mix van een langzame, rauwe gitaarriff een diepe baslijn. Het publiek kan tijdens deze paar minuten stonerrock even op adem komen, maar het duurt niet lang voordat de band weer aan de haal gaat met uptempo gitaarriffjes in ‘Dust’. Het kwartet eindigt met het nummer ‘Two Chinas’. Zes minuten lang ramt de band er nog even op los. Het optreden is aan een einde gekomen, en het publiek wordt abrupt uit het rockwereldje van Ken & Mary gezogen, terug naar de normale wereld waar de regen tegen het raam klettert.