De zon staat hoog aan de hemel op vermoedelijk één van de warmste dagen van wat nog lente is. Familie, vrienden, docenten en medestudenten verzamelen zich deze zondagmiddag 18 juni 2017 net buiten De Plek in het Kanaalpark naast het Rijn-Schiekanaal om hún bands en artiesten aan te moedige op het Leerlingenconcert van Popschool Leiden e.o.

Voorzichtig, ietwat gespannen en nerveus betreden de muzikanten het podium om hun kunsten aan het publiek te tonen. Daar is lef voor nodig, maar met steun van de aanwezigen komt dat goed. Dat bewijst de 12-jarige Celina als ze een prachtige versie van Krezip’s ‘I would stay’ uitvoert. Voor een aantal van de leerlingen is deze dag hun podiumdebuut. De eerste keer van, mogelijk, vele optredens.

Na een korte introductie start de band Focking Hell voorzichtig maar gedreven hun korte set vol melodische metal en progrock, of zoals tijdens de aankondiging werd omschreven ‘romantische zomergeluiden’. Na een instrumentale opener volgen een aantal covers (waaronder van Muse). Vanaf de eerste noot kraken de speakers. Een goed teken.

Focking Hell

Ali en de Struikrovers

Ali en de Struikrovers kondigt aan dat met het vertrek van Ali een nieuwe naam gezocht wordt. Hierna volgt een serie soul, funk en r&b covers, waaronder Marvin Gaye’s ‘Heard it through the grapevine’, Jamiroquai's ‘Cosmic girl’ en de door Sinead O’Conner legendarisch gemaakte ‘Nothing compares 2 u’ geschreven door Prince.

Als de derde groep muzikanten aanstalten maakt, is het publiek aardig gegroeid. Ook passanten die langs het kanaal fietsen of wandelen minderen vaart om iets van de reeks uitvoeringen mee te krijgen. In steeds wisselende formatie spelen docenten en studenten, jong en oud(er) een twaalftal nummers uit een groot aantal genres. Covers van The Cure ‘A night like this’ door Tjalling, en Oasis ‘Live forever’ door Barbara krijgen een rauwer punkrandje. De hoge noten van Survivor’s ‘Eye of the tiger’ worden gehaald door docent Tjebbe, begeleid op drum door Attaka. Terwijl Hanako een soulvolle uitvoering van Amy Winehouse’s ‘Back in black’ neerzet. Isabelle’s uitvoering van ‘We don’t have to take our clothes off’ (van Jermaine Stewart) en Anthony’s versie van ‘Can you feel the love tonight’ (Elton John/Lion King) oogsten groots applaus. Matthijs drumt nog Lynyrd Skynyrd’s ‘Sweet home Alabama’, en na Daphne’s versie van ‘Time is running out’ (Muse) is de basversterker aan vervanging toe. Erica’s cover van ‘Girl’ (Anouk) en Sabrina’s ‘Who knew’ (Pink) zorgen ervoor dat een aantal toeschouwers hun beste danspasjes laten zien. Opvallend was dat Green Day’s ’21 Guns’ gedrumd door Wouter er zelfs voor zorgt dat een vader van een toevallig langsfietsend gezin het ritme meedrumt tegen het been van zijn achterop zittende jonge zoon.

(lees verder na de fotogallerij)

We gaan nog even door met 90s tot nu rockcovers met onder andere REM en Jonathan Jeremiah gespeeld door Remmen Los. Las Banditas speelt versies van Fleet Foxes, Bruno Mars en Caro Emerald, met een strak uitgevoerde versie van ‘Liquid lunch’.

We gaan over naar bluesrock met de Yellow Tigers, gevolgd door twee formaties die naar eigen zeggen omschreven kunnen worden als “ouwelullenmuziek gemaakt door ouwe lullen” en “ouwelullenmuziek door jonge gasten”. Deze laatste, onder de bandnaam Mixed Company, speelt ook covers van filmhits zoals de tune van James Bond.

Mixed Company

Ain't no Rocket Science

Het is een komen en gaan van familie en vrienden, er wordt aandachtig geluisterd en genoten van het prachtige weer, een hapje en een drankje. De laatste band van de dag, en het begin van de avond, is Ain’t No Rocket Science, die een set hebben van eigen poprock en -punk waarmee ze al eerder op Leidse talentenshows gespeeld hebben. De zon begint te dalen, het wordt merkbaar koeler en om de hoek wordt de barbecue aangestoken. De avond is nog jong, en het talent ook; in leeftijd danwel speelervaring. Uit een voorbijrijdende auto klinkt “We. Want. More”. Volgende keer, volgend podium.