I I, Almyrkvi, Sinmara & Sortilega in Gebr. de Nobel I I, Almyrkvi, Sinmara & Sortilega in Gebr. de Nobel

I I (ook wel bekend als Infernal Invocation) is een Duitse band die sinds de oprichting in 2010 één ep en één split heeft uitgebracht, wat relatief weinig is gezien de leeftijd. Desalniettemin opent de band voor een volle zaal en zetten ze gelijk de toon voor de gehele avond.

Wat een intense bak lawaai storten ze uit over het publiek! Vanaf het eerste moment klapt de brute death/black metal als een golf van geweld over het publiek heen. In het begin staat de zang iets te zacht in de mix waardoor deze weg lijkt te vallen, maar dit wordt snel rechtgetrokken door de kundige geluidsman. De riffs spelen goed op elkaar in en trekken je in een soort neerwaartse spiraal van intensiteit, geweld en agressie. De podiumpresentatie van de band met corpsepaint, kappen en botten speelt hier uitstekend op in en wordt goed ondersteund door het rode licht en de rook die gebruikt worden. Als de rest van de avond gaat worden zoals dit (spoiler: dat deed het), dan is dit een avond in de stijl van “Making black metal dangerous again”.

Waar I I het vooral speelde op bruut geweld draait het bij Almyrkvi meer om nuance. De IJslandse band (met leden van o.a. Sinmara, Slidhr en Wormlust) maakt atmosferische black metal waarbij ze gebruik maken van uitgesponnen gitaren, ondersteund door drums en synths. Live maken ze gebruik van de resterende muzikanten van Sinmara en weten ze golven van geluid te produceren die niet alleen de band laat deinen op de muziek, maar ook het overgrote deel van het publiek.

Hoogtepunt van het optreden is wel de zanger die met zijn expressiviteit en de diversiteit van zijn zang het optreden naar een hoger niveau weet te tillen. De intensiteit van het optreden en de zangkunsten zorgen ervoor dat het publiek zonder enig probleem geheel in de muziek op weet te gaan.

Sinmara begint in eerste instantie als een lichte geluidsbrij, maar evenals bij I I weet de geluidsman dit snel recht te trekken en hoe! De band maakt black metal op de IJslandse manier, waarbij je moet denken aan dissonante gitaren, furieuze zang en snel en stevig drumwerk. Waar Sinmara al uitzonderlijk hoge ogen weet te gooien op plaat gaat dit live nog een paar tandjes verder.

De intens goeie kwaliteit van muziek weten ze live nog beter neer te zetten en staat als een huis, waarbij ze iedereen met zich mee weten te slepen. Dat ze dit op deze manier, met deze intensiteit en agressie live weten neer te zetten maakt dit hét optreden van de avond en mogelijk zelfs van het jaar. De agressie in de zang in combinatie met de snelle gitaarsolo’s weten de juiste snaar te raken en geeft het publiek precies wat het in black metal zoekt. De meeste aanwezigen gaan hier ook intens goed op. Menig gebalde vuist gaat de lucht in en de nodige haren wapperen. Als je ooit de kans krijgt deze band live te zien, ga dit vooral doen.

Aan Sortilegia de eer deze fantastische avond af te ronden. Qua sfeer gaan ze wat meer de traditionele occulte kant op met wierrook, kaarsen en schedels. Dit Canadese echtpaar is hier om hun nieuwste plaat, ‘Sulphurous Temple’, aan de man te brengen. Het geluid is (bewust) een stuk rauwer dan bij de vorige optredens, wat het niet bij iedereen even goed doet. De band en show onderscheidt zich ook door de vrouwelijke zang van Koldovstvo, die het geheel een andere dimensie geeft.

Evenals bij de vorige shows is ook deze band gekomen om een indruk bij het publiek achter te laten en ze winden er dan ook geen doekjes om met hun muzikale stroom van geweld. Het gehuil van de zangeres in combinatie met de blastbeats en de intens rauwe gitaren zorgt ervoor dat het geheel een uiterst primitieve sfeer krijgt, die als een inktzwarte vloedgolf over het publiek uitgestort wordt.