The Dream Syndicate: ingetogen vuur

The Dream Syndicate is een band die onlosmakelijk is verbonden met het verleden van Vera. In de jaren tachtig speelden de band uit Los Angeles al in Groningen’s trots: een compleet concert uit 1987 in Vera is op Youtube terug te vinden. De gitaarband bereikte nooit de roem die generatiegenoten als R.E.M. of de Pixies ten deel viel, maar heeft wel veel liefhebbers aan zich gebonden. Vera loopt zondagavond dus goed vol voor de terugkeer van The Dream Syndicate.

Na een pauze van 23 jaar kwam de band in 2012 weer bij elkaar en onlangs verscheen voor het eerst in bijna 30 jaar een nieuwe plaat: How did I find myself here? De langspeler werd goed ontvangen bij de muziekpers en de Europese tour die het viertal naar Vera brengt is dan ook om de plaat te promoten. Toch duurt het een klein half uur voor het eerste liedje van de nieuwe elpee wordt gespeeld. Zanger/gitarist Steve Wynn is de band dan al voorgegaan in een paar klassiekers die vakkundig maar ook een beetje ingetogen worden gespeeld; alleen de nieuwe gitarist Jason Victor gaat met enige regelmaat helemaal los.

Het deert het publiek - waarvan een groot deel Vera ook in de vorige eeuw al aandeed - niet dat het vuur van vroeger niet meer zo hard brandt bij de vijftigers. The Dream Syndicate wordt met veel liefde ontvangen en de bandleden, waaronder ook Chris Cacavas (van Green on Red, ook al zo’n elementaire jaren tachtig band) dwingen moeiteloos twee toegiften af. Dat doen ze met veel oud werk maar ook met de even goed ontvangen nieuwe liedjes. Soms duren die kort, maar er zijn ook lang uitgesponnen songs. In de laatste toegift duikt opeens nog een kleine ode op aan de onlangs te vroeg overleden held Tom Petty in de vorm van een paar regels uit Refugee. Een mooie afsluiter.