Openingstrack Strong Eye windt er geen doekjes om: Ortega maakt compromisloze muziek. De gitaar-/drumintro begint stevig, maar wordt al snel vergezeld door een psychedelische leadpartij. In het nummer ontbreekt een vaste opbouw of structuur, waardoor de muziek erg sfeervol aanvoelt. De andere nummers van het album zijn qua compositie ook vergelijkbaar, wat het album vooral geschikt maakt voor de liefhebber van dit genre. Radiovriendelijk of catchy wordt het nergens. Dapper is het wel, zo'n album uitbrengen. De band hecht duidelijk de meeste waarde aan het creëren van muziek die de leden zelf mooi vinden.
Ortega bezingt de schaduwzijde van het leven op Sacred States
“Ex-Vera directeur Robert Bangma vond het wel een goed idee en die is uiteindelijk ontslagen. Toeval?”
Wie afdaalt in de diepste, donkerste krochten van de Groningse underground, ontdekt Ortega. Sinds 2007 maakt dit viertal doommetal. De naam van het genre verraadt het al, Ortega is niet geschikt voor mensen met een gevoelige maag. Lage tonen domineren het repertoire. Onlangs verscheen het nieuwe album Sacred States. De presentatie vindt op 25 november plaats in Vera. 3voor12 groningen contacteerde de band per e-mail en deelt nu de ongecensureerde antwoorden.
Hoe zit het met de promotie rondom het nieuwe album? Er is bijvoorbeeld geen duidelijke releasetour gepland.
“We wilden een releasetour doen, maar onze bookers van Doomstar Bookings zagen dat niet zitten. Ze vonden ons daar namelijk te lelijk voor”, vertelt zanger en gitarist Richard Postma. “Achter hun rug om hebben we een aantal van onze vrienden gevraagd om mee te gaan, maar die wilden niet. We hebben het management van Kraantje Pappie en Town of Saints nog gevraagd, maar ook dit was tevergeefs.”
“Nachtburgermeesteres Oelinda wil ons niet eens terugbellen en Eric Corton mag ons gewoon niet. Het blijkt namelijk dat onze bassist Frank de Boer (helaas niet de voetballer) helemaal niet op tour mag van de bijstand. Dus wij treffen het maar met zo’n vent. Nee, echt. Alex, onze webmaster en tevens hoofdgitarist van Ortega, beweert andere wetenschappelijke redenen te hebben ontdekt, waar ik op zijn verzoek niets over mag vertellen. Iets met Phil Collins en Vangelis. We mogen trouwens ook hard in onze handen knijpen dat we überhaupt een releaseshow hebben kunnen regelen in Vera. De ex-directeur van Vera, Robert Bangma, vond het wel een goed idee en die is uiteindelijk ontslagen. Toeval?”
Duidelijk. Over naar de muziek. Het geluid van de muziek is erg duister. Wat voor boodschap zit er in jullie teksten?
“Een liedje van Ortega is een liedje dat met name dingen uit de schaduwzijde van het leven bezingt. Het heeft meestal een moraal en geeft een sentimenteel of melodramatisch gevoel. Het kent de standaardopbouw van een refrein en coupletten. Een Ortega-liedje is niet hetzelfde, maar is een afgeleide van andere Ortega-liedjes. Het verhaal wordt van begin tot eind verteld en loopt altijd slecht af. ‘Het leven is niet altijd een braderie’, zeg ik als zanger altijd.”
Wat voor keuzes hebben jullie gemaakt in het geluid?
“We wilden alles zo realistisch mogelijk laten klinken. We vroegen onze producer om de drums van St. Anger (achtste studio-album van Metallica, red.) en de bas van ...And Justice For All (vierde studio-album van Metallica, red.). We wilden gitaren als die van H-Blockx en zanger Richard als de zanger van Depeche Mode. En met succes! Het is een prachtplaat geworden, al zeg ik het zelf. Voorheen speelden we onze eigen nummers nog live. Tegenwoordig doen we dat niet meer. We spelen nu alleen nog maar mee met de minidisc. Frank de Boer (niet de voetballer) wil namelijk graag dansen op het podium. Iedereen die de band kent, weet dit. Helaas voor hem gaat spelen én dansen niet samen, tenzij je een echte pro bent, zoals Chad Kroeger of John Bart van der Wal. Als je goed oplet tijdens onze shows, zie je dat onze instrumenten niet zijn aangesloten. We spelen er wel op, maar daar hoor je eigenlijk niks van. Zie het als een stukje performance om de show nog een beetje extra leukigheid te geven. Voor het concert des levens is er geen program, maar wel een minidisc met onze muziek erop, die we afspelen via Hans die bij de front-of-house staat.”
Hoe ging het opnameproces?
Moeilijk. Frank de Boer (de bassist, jammer genoeg) moest opgenomen worden. Wij waren het al meer dan zat, dus het leek ons op het eerste gezicht de perfecte vakantie. Dit was uiteindelijk exact het tegenovergestelde. Het was een vermoeiend proces voor de artsen en ook wij hadden er last van. Ook al hoor je de bas niet op het album, door een ongelukkige samenkomst van een serie teleurstellingen, die schuld zijn van de Rabobank, zit hij er wel in. Als band hebben we geleerd dat Frank de blindedarm van de band is en dat hij in de bijstand zit.
Welke ontwikkeling heeft Ortega de laatste jaren doorgemaakt?
Na de operatie van Frank hebben wij hem zien bloeien naar een mooie wulpse jongedame. Sven, de Ortegadrummer en ecoloog, noemt zichzelf een trotse ouder. Zanger Richard heeft hierover een toepasselijk stuk geschreven:
Kinderen groeien en vrouwen produceren
Mannen gaan werken
Sommigen gaan stelen
Iedereen heeft om geld te verdienen
We uit het blok dit jaar
Ging van een beetje om veel van dit jaar
Iedereen boos op de rotsen die ik draag
Ik weet waar ik ben goin 'en ik weet waar ik ben uit
Nu dat je uit mijn leven
Ik ben zo veel beter
Je dacht dat ik zwak zonder jou zou zijn
Maar ik ben sterker
Je dacht dat ik brak zonder jou zou zijn
Maar ik ben rijker
Je dacht dat ik triest zonder jou zou zijn
Ik lach harder
Je dacht dat ik zou niet groeien zonder jou
Nu ben ik wijzer
Hoewel dat zou ik hulpeloos zonder jou
Maar ik ben slimmer
Je dacht dat ik zou worden benadrukt zonder jou
Maar ik ben chillin'
Je dacht dat ik zou niet verkopen zonder jou
Verkocht 9.000.000
Wil je verder nog iets kwijt?
“Absoluut. Alex staat bekend om zijn waanzinnig korte verhalen. Dit is een fragment daarvan:”
Deinende Zwijnen
De nachtelijke escapades van een hitsige hofmeester
De zinderende lucht zinderde in de enorme ontvangsthal van de zinderende koninklijke familie. Naast de beklemmende hitte, werd deze zinderende beklemmende lucht veroorzaakt door de beklemmende zinderende persoonlijke ontboezemingen van Tweeluik, de hofmeester. Tweeluik was al sinds jaar en dag dienaar van de familie Elskabur, op wiens patio hij vijf-en-zeventig Keurlings geleden ter vondeling werd gelegd. De familie Elskabur, toen nog de familie Elska-Keflogn geheten, om redenen waar zij toentertijd niet op in gingen, vandaar de naam Tweeluik, verzorgde het lelijke jongetje tegen wil en dank, alsof het een van hun was. Nu werd het kroost van de Elska-patriarch dusdanig slecht behandeld, dat Tweeluik al snel zijn wrok koesterde. Een wrok, die later zijn weerga niet zou kennen, zelfs niet in de verafgelegen onheilspellende bergen van Hasret, maar daarover later meer, vandaar de naam Tweeluik.
“Luistert en huivert”, kraste de pokdalige hofmeester. “Ik kan die bewuste nacht helemaal niet in de buurt zijn geweest van het bordeel ‘De Knokige Vuist’, omdat ik mijzelf verschool in de schalkse bosschages voorbij de brug van Usgahar”. Het wanstaltige sujet was de wanhoop nabij, met trillende wenkbrauwen en borstelige lippen bracht hij zijn misvormde hand naar Evert, zijn in Mesj gesmede dolk. Niet te verwarren met Waldemar, zijn in Djolk gesmede mes. “Oh nee, niet Evert”, krijste de verveelde koning binnensmonds, terwijl hij zich luidkeels afvroeg waarom Tweeluik zulke stomme namen voor zijn wapengerei verzon. “Ik bedoel, noem het dan gewoon Terminator ofzo, dat is tenminste een stoere naam”, kotste de inmiddels bejaarde vorst, “wat deed je dan in de schalkse bosschages voorbij de brug van Usgahar?”. “Niks”, raspte Tweeluik, die al begon te zweten door de gedachte aan Tandjes, het promiscue everzwijntje waar Tweeluik nu al bijna twee Keurlings een misselijkmakende affaire mee had. “Twee Keurlings”, mijmerde de hitsige hofmeester met zijn vuisten gebald, “dat moeten we vieren”.