De spanning hangt in de tot de nok toe gevulde zaal als Underworld opent met I Exhale, eveneens de eerste track op het nieuwe album Barbara Barbara, We Face A Shining Future. Het tempo blijft in het begin nog vrij rustig en wordt subtiel opgebouwd naarmate het optreden vordert. Ondanks luid gejoel gaat de zaal dan ook niet meteen helemaal los. Het publiek deint mee op de indringende vocalen van Karl Hyde, die zich sereen en grotendeels met dichte ogen uit. Dit doet hij met veel charisma, overgave en verrassend soepele heupen. Als luisteraar geloof je de teksten van de Brit meteen, ze gaan perfect samen met de tonen van nummers als Nylon Strung – ‘Open me up / I want to hold you, laughing.’ De herkenbare herhaling van ondersteunende tekst creëert een extra magische sfeer waaraan ieder zijn of haar interpretatie kan geven. De muzikale kracht van het duo wordt versterkt door een scherm met visuals waar bij ieder nummer de titel in grote letters verschijnt. Dit voelt soms een beetje overbodig, aangezien het merendeel van het publiek de nummers zal kennen, maar wellicht is dit een klein detail waaraan je merkt dat de mannen inmiddels tegen de zestig lopen en soms zelf een kleine herinnering kunnen gebruiken.
Underworld laat De Oosterpoort achter in euforie
Dancepioniers blijken na drie decennia nog steeds relevant
Bij het grote publiek is het Britse duo bestaande uit Karl Hyde en Rick Smith vooral bekend vanwege hun monsterhit Born Slippy uit 1996, die gebruikt werd in de soundtrack van de film Trainspotting en uitgroeide tot een van de grootste klassiekers uit de dancemuziek. Dat ze nog altijd kunnen tippen aan het succes van weleer blijkt als op de laatste dag van het paasweekend meerdere generaties danceliefhebbers zich verzamelen in een uitverkochte Oosterpoort. Underworld brengt een verrassend scherpe show die net als hun recente album vol zit met een mengeling van energieke uitbarstingen en wat meer ingetogen momenten. Het is een avond waarin het legendarische duo laat zien waar het voor staat en dat het zijn oude sound niet verloren is.
Hoe verder de avond vordert, hoe meer er wordt geschakeld tussen de wat rustiger nummers en het hardere werk. De rustiger momenten doen niet onder voor de rest, integendeel, ze zorgen voor een verrassende impact en maken de sfeer compleet. Tegen het einde van het optreden merk je dat er naar een climax wordt toegewerkt met echt steviger nummers. Het publiek beweegt inmiddels niet meer rustig mee maar gaat helemaal los wanneer klassiekers als Rez en Cowgirl worden ingezet. Hyde bedankt het publiek voor het warme welkom, waarna de bekende eerste klanken van Born Slippy aanzwellen. Dit is het punt waar het publiek de hele avond naar toe heeft geleefd. Wat volgt is een magisch moment waarbij iedereen met de handen in de lucht compleet uit zijn dak gaat. Na afloop volgt dan ook een uitzinnig applaus van een meer dan euforische zaal.
Als de zaal leegloopt wordt op het scherm nog even de albumtitel Barbara Barbara, We Face A Shining Future geprojecteerd, wat ook een toepasselijk statement is: Underworld is een naam die zeer waarschijnlijk ook de komende jaren niet vergeten zal worden en de hoop geeft op een stralende toekomst. Ook al stamt Underworld uit de jaren negentig waarin het duo een geheel genre heeft weten te herdefiniëren, dit optreden bewijst eens te meer dat je met de nodige toewijding, passie en liefde altijd relevant zult zijn.