Het vijftal, inmiddels in een vernieuwde bezetting, heeft de Friese band Sväva vanavond uitgenodigd om het voorprogramma te verzorgen. Deze groep ontleent zijn naam aan het Zweedse woord voor zweven, en die naam blijkt echt een schot in de roos. De dromerige nummers van de band kabbelen lekker voort, op een prettige en relaxte manier. Echter wordt het nooit echt spannend, waardoor de show halverwege ietwat begint in te zakken. Toch verzorgt Sväva een leuk voorprogramma in een inmiddels aardig volgelopen Vera.
Na een klein halfuurtje wachten, volgt het moment waarop de meeste mensen in het publiek vanavond gewacht hebben: de vijf leden van Town Of Saints wandelen het podium op. Na een klein dankwoord gericht aan alle gekomen bezoekers, kan de plaatpresentatie beginnen. Eén ding moge duidelijk zijn: de band is trots en wil dit graag laten horen. Dit is vooral te merken aan zanger Harmen Ridderbos, die tijdens het zingen en spelen maar moeilijk stil kan blijven staan. Hij legt zijn hele ziel, zaligheid en een flinke dosis energie in de show van vanavond en dat levert een uitstekend resultaat op.
Town Of Saints: nieuwe band, nieuwe plaat
Vijftal presenteert No Place Like This in Vera
Hoewel 1 april traditioneel de dag is waarop de grapjurken en lolbroeken onder ons hun hart kunnen ophalen, was het dit jaar ook een speciale dag voor alle Town Of Saints-fans. De band bracht namelijk zijn tweede langspeler, No Place Like This, uit. Zaterdag 2 april werd de plaat live gepresenteerd in Vera en 3voor12 groningen was erbij.
Naast Harmen staat Heta Salkolathi die, zonder haar glimlach kwijt te raken, vlekkeloos speelt. De samenzang tussen Harmen en Heta is even harmonisch als die tussen hun instrumenten. Hoewel de rest van de band vanavond letterlijk in de schaduw staat, hebben ook zij een groot aandeel in de muzikale kwaliteit van vanavond. De muzikale fundatie, bestaande uit bassist Jukka Kiviniemi en drummer Jesse Bosman, staat als een huis. Gitarist Berend Rombouts laat op zijn beurt, op hele subtiele wijze riffjes horen die doen denken aan Congolese soukous muziek. De plaat, No Place Like This, wordt hier en daar ook niet voor niets voorzichtig vergeleken met Paul Simons’ Graceland.
Publieksparticipatie wordt ook niet geschuwd: er mag mee worden geklapt en gezongen. Dat frontman Harmen juist deze rol niet voor niets op zich heeft genomen, bewijst hij nog maar even door met microfoon en al midden in het publiek te gaan staan. Het voelt vanavond alsof Harmen, die overigens ook jarig is, vanavond een feestje geeft in zijn woonkamer genaamd Vera. Tegen het einde van de set wordt de LP ook nog even fysiek gepresenteerd. Het plastic gaat eraf, de hoes wordt opengeklapt en de rode plaat wordt tevoorschijn gehaald. Het publiek is duidelijk onder de indruk, hoorbaar aan de vele, al dan niet sarcastische Ooh’s en Aah’s.
Al met al kan Town Of Saints terugkijken op een uiterst geslaagde presentatie. No Place Like This klinkt fris, groots en energiek en kwam vanavond uiterst goed uit de verf. Alle ingrediënten waren aanwezig: een volle zaal, een goede sfeer en, niet te vergeten, een solide band. De tijd dat Town Of Saints nog een duo was en intieme folk speelde is al lang voorbij, maar erg vervelend is dat niet.