Drive-by Wedding start vanavond als trio in de kelder van Vera: zangeres Henja Dijksterhuis, bassist Ronald Derkzen en gitarist Evert-Jan Kloosterboer brengen rustig een handjevol nummers ten gehore alvorens Arnold Veenkamp de band vergezelt. Liefde blijkt al snel de rode draad te zijn in de nummers van deze groep: gebroken harten, onbeantwoorde liefde, ze komen allemaal voorbij. De liedjes worden gebracht met een bepaalde oprechtheid, waardoor je haast gaat denken dat zangeres Henja aardig wat heeft moeten doorstaan op het gebied van de romantiek.
Eén ding is zeker: de band is niet vernieuwend, maar probeert dit ook absoluut niet te zijn. De muziek bevindt zich binnen de veilige, gebaande paden van de country en rockabilly, maar negatief is dit zeker niet. Elk van de bandleden kan putten uit opgedane ervaring in andere bands en dit is duidelijk terug te horen. Gitarist Evert-Jan haalt bijvoorbeeld een fantastische, herkenbare countrysound uit zijn plank. Hoewel zijn partijen niet virtuoos zijn, passen ze perfect binnen de songs: diep en een beetje onheilspellend. Ook op de ritmesectie is niks aan de merken; alleen de hand die uit de klankkast van Ronald’s contrabas steekt, blijft een raadsel.
Een lesje in de liefde van Drive-By Wedding
Country, rockabilly en gebroken harten in Vera’s kelderbar
Tussen de plaatpresentatie van Town Of Saints en een avondje dansen bij Loft door, stond er zaterdagavond in Vera nog iets heel anders op het programma: Drive-By Wedding. Een band met een groot gevoel voor drama, met muziek die zweeft tussen country, rockabilly en sixties. Dit belooft een melancholisch tripje dwars door de Amerikaanse woestenij.
Zangeres Henja blijft, ondanks de treurigheid van sommige nummers, vrolijk en enthousiast. Veel wordt er niet gesproken, maar dit is ook niet nodig: de nummers spreken eigenlijk voor zich. Het enige minpuntje is dat de frontvrouw vaak wordt overstemd door haar band, waardoor ze niet altijd even goed hoorbaar is. Zonde, aangezien ze een mooie stem heeft die goed past bij de muziek. Het volume mag de volgende keer dus wat hoger.
Na een nummertje of vijftien zit de set erop. Drive-by Wedding is zeker geen revolutionaire groep, maar profileert zich vanavond als een band die strak speelt en een fijne ambiance brengt. Zo’n 45 minuten lang heeft de band Vera’s kelder meegenomen naar het woeste Amerika en de bezoekers het één en ander bijgebracht over de liefde. De romantiek is een ingewikkeld fenomeen, maar kan veel moois voortbrengen, zo blijkt vanavond maar weer eens.