Na een kort, ludiek manifest van storyteller Admiraal Oosterbroek over enkele maatschappelijke thema’s, begint het Groningse A Fugitive aan het eerste muzikale optreden van de avond. Met haar nieuwe eenmansproject was Rosan Rozema – ex-frontvrouw van The Future’s Dust – al geselecteerd voor de Popronde en deze avond laat ze duidelijk zien waarom. Rozema speelt een vijftal nummers van haar aankomende EP. De zwoele dreampop met harmonieuze zangpartijen van The Future’s Dust heeft plaatsgemaakt voor een mix van triphop en postrock. Doordat ze het aandurft om te experimenteren en af en toe buiten de lijntjes kleurt, klinkt het geheel een stuk frisser.
De Gym stroomt vol voor nieuw Gronings project A Fugitive
Een avond de teugels los met Lepel Concerts
Lepel Concerts biedt nieuwe en onbekende bands en muzikanten een podium. Tijdens de laatste Lepelavond voor de zomerstop krijgt het publiek in een goedgevulde Gym vrijdag twee interessante acts voorgeschoteld. Het Groningse soloproject A Fugitive en de Amsterdamse band longsy spelen twee strakke shows waar de energie van afspat.
Rozema treedt vanavond voor het eerst als A Fugitive op. Verscholen achter een gitaar, twee synthesizers en groot aantal effectpedalen, creëert ze een vol en donker geluid dat haar nummers goed uit de verf laat komen. Wel is duidelijk dat ze nog even moet wennen aan haar nieuwe set-up. Zo heeft ze tussendoor steeds veel tijd nodig om alles klaar te zetten. Ondanks dat blijft het publiek geduldig en zonder rumoer wachten tot het volgende nummer begint. Ook zit er in het begin nog iets teveel galm in Rozema's microfoon, waardoor haar hoge uithalen niet allemaal goed overkomen. Niettemin toont ze deze avond over veel muzikaal talent te beschikken, en na afloop wordt A Fugitive toegejuicht door de volle zaal.
De afsluitende act is de Amsterdamse band longsy – voor de helft opgebouwd uit leden van de undergroundband Wooden Constructions. Ook longsy lijkt zichzelf in zekere zin opnieuw te hebben uitgevonden. De eclectische stijl van Wooden Constructions is weggelaten, evenals de catchy gitaarhooks. Wat resteert is een brok rauwe energie die in De Gym goed tot zijn recht komt. De nummers zijn opgebouwd rondom het strakke ritme van de drumster, met daaroverheen een schurend postpunk sausje.
Wild dansend tussen het publiek is het zanger Gover Meit die vanavond de meeste aandacht naar zich toetrekt. Gekleed in een zwart spandex pakje heeft hij met zijn uiterlijk en bewegingen wel wat weg van Ian Curtis. Ook muzikaal lijkt het geheel in de verte wel wat op Joy Division, maar dan met een behoorlijk rafelrandje. De band heeft er duidelijk plezier in en bij het laatste nummer geven de bandleden nog een keer alles wat ze hebben.
Extra jammer dat er tegen het einde van het optreden een stuk minder mensen in de zaal staan dan aan het begin van de avond. Het lijkt erop dat de meeste mensen toch vooral voor A Fugitive zijn gekomen. Gezien de passie en energie van longsy verdient de band meer. Gelukkig blijkt het overgebleven publiek terecht enthousiast.