De Vikingen hebben al geruime tijd wind in de zeilen: zo wonnen ze afgelopen jaar de POPgroningen Talent Award. Wie ze nog niet kende heeft dit op ESNS vorige maand goed kunnen maken. Zoals we inmiddels van ze gewend zijn is ook Löwenweise netjes geproduceerde, rustige alternatieve rock. Zelf gebruikt de band de term ‘ambient’ nog wel eens, en dat woord is nog wel het meest op zijn plaats om het nummer te beschrijven.

Met een kalme precisie worden akkoorden en melodieën geplaatst op een langgerekte basis. Dat de band er in slaagt zo’n sfeer op te roepen ondanks de korte duur van het nummer is opmerkelijk. De strakheid is enerzijds een bescheiden wapenfeit, maar anderzijds ook een nadeel: echt spannend of intrigerend wordt Löwenweise nergens. Dat is jammer, want wie Vikings in Tibet live zag weet dat ze in staat zijn om een aangrijpende climax te verzorgen.

Net als Vikings In Tibet waren The Blind Roofers in verschillende kroegen en podia te bewonderen tijdens ESNS. De nieuwste single, uit wat door de band wordt bestempeld als de ‘Damsterdelta’, is Lost In Wander, over het zwerversbestaan van de daklozen.

Met de openingsklanken van gitaar en drums zie je als luisteraar Clint Eastwood eigenlijk al voor je staan: zijn ogen samenknijpend en zijn poncho en haren wapperend in de droge wind. De hele single ademt op die manier een ruige westernsfeer. De traditionele Amerikaanse invloeden van de band zijn op Lost in Wander misschien wel beter te horen dan op de vorige single Lemons.

De stem van Antonie Harms verdient het om apart genoemd te worden: hij wringt zijn stemgeluid vaardig in interessantere bochten dan menig Gronings bandje. Kundig bouwen de Roofers het nummer op, om uit te komen in een meerstemmige climax die niet misplaatst zou zijn in het repertoire van sommige singer-songwriters die op het moment populair zijn op de radio.

De nieuwe plaat van Stuart Mavis verscheen in de vorm van een live-opname bij de zogenaamde Pelican Sessions, een initiatief van Friese producers van Snoet en Smoel. Met Ocean zet Stuart Mavis de eerder ingezette lijn van toegankelijke en zoetige popliedjes voort.

Het zijn in feite simpele ingrediënten: een catchy zanglijn, geaccentueerd door een trompet en ondersteund door een afgemeten en rechttoe-rechtaan ritmesectie. Smaken verschillen altijd, maar niemand kan betwisten dat Ocean radiovriendelijk is. Dat wil niet zeggen dat het nummer simpel blijft, want halverwege zet de band een niet oninteressante instrumentale break in. Alle bandleden doen een ingetogen duit in het zakje om uiteindelijk weer los te barsten in het voor herhaling vatbare refrein.