Het is aan Franky Age en zijn band om de derde avond van Grunnsonic in de Warhol te openen. De bovenverdieping stroomt tijdens het optreden al aardig vol, en met vijf man op het podium weet de band er zoals gewoonlijk een feestje van te maken. Ze spelen zomerse, catchy popliedjes, zoals het nummer Barcelona. De bandleden, die pas sinds vorig jaar in deze bezetting bij elkaar zijn, zijn goed op elkaar ingespeeld. Dat valt extra op wanneer zanger Franky even het podium verlaat om de aandacht te vestigen op de band die op dat moment lekker aan het jammen is. Het lukt Franky Age en zijn bandleden om de aandacht van het publiek van het begin tot het eind vast te houden, waarmee ze de vrijdagavond van Grunnsonic warm hebben ingeluid.
#ESNS16 Grunnsonic met: Franky Age, Animal Antics, The Boombox en LGHTNNG
Een avond met hoogte- en wat minder hoge punten
Het is proppen geblazen op de derde dag van Grunnsonic in Nachtcafé Warhol en Buckshot Café. Als de strooiwagens de wegen voorbereiden op het koude weer dat komen gaat, loopt het publiek eerst nog even te zweten als een otter in de overvolle cafés. De bands lopen vanavond uiteen van supercatchy indiepop tot rauwe hiphop en het publiek is vertegenwoordigd door alle leeftijdscategorieën.
Franky Age
Animal Antics
Animal Antics opent vanavond de bovenzaal van Buckshot Café. Een kwartier voor tijd is de hele ruimte gevuld en op het moment dat de band de eerste toon laat vallen, staat zelfs de trap vol met mensen. Hoewel het publiek toch graag nét wat meer ruimte gewild had, is Animal Antics erg dankbaar met de opkomst. De band noemde zijn live-act eerder al "gelikter dan ooit" en daar blijkt vanavond geen woord aan gelogen. De catchy set laat het publiek al snel dansen.
Maar net wanneer het even te catchy dreigt te worden, maakt een subtiele gitaarsolo weer veel goed. De voetjes trappelen, de handen klappen mee en wanneer de samenzang dichtbij het geluid van The Kooks komt, wordt het publiek nog enthousiaster. Ook heeft de band veel aandacht besteed aan de setlist; nummers met een hoger en lager tempo worden slim afgewisseld zodat de aandacht nooit verslapt. Een enorm spectaculair optreden is het niet, maar de feeling van dit optreden is te vergelijken met het gevoel dat je krijgt wanneer je een klokhuis van veraf in de prullenbak gooit en raakt. En dat dan drie kwartier lang.
The Boombox
Wanneer Animal Antics het laatste nummer gespeeld heeft, verplaatst een deel van het publiek zich naar andere cafés of naar beneden, waar The Boombox druk bezig is om het – niet al te grote – podium klaar te maken voor de show. Een hiphopformatie van zes man op acht vierkante meter is krap, maar het ziet er wel knus uit. Rapper Mongoose legt vlak voor aanvang een bierviltje met daarop de setlist voor de neus van gitarist Rowin Alfons en rapper Sammy. Beiden moeten lachen omdat alleen het nummer Life ervan af te lezen valt. Het ziet er niet naar uit dat de heren zich hier zorgen om maken. Dat is precies de sfeer die op de begane grond van Buckshot Café heerst.
Het zestal heeft duidelijk zin in een feestje, alhoewel de drummer het voor elkaar krijgt de gehele set met een stalen gezicht te spelen. Mongoose staat tijdens het optreden nauwelijks stil en weet met gemak het publiek aan te spreken en te amuseren. Sammy is qua rap- en zangkwaliteiten sterker dan Mongoose, die af en toe nog wat scheve uithalen heeft. Maar dit compenseert hij moeiteloos met zijn enorme enthousiasme. Het hoogtepunt van de formatie is toch wel Rowin Alfons die met zijn gitaargeweld het publiek alsmaar weer versteld doet staan. Met nummers over alledaagse onderwerpen, strakke drums en gitaren en het plezier van de bandleden laten ze een aangename indruk achter. De hiphoppers hadden zin in een feestje en dat kregen ze.
LGHTNNG
LGHTNNG mag vanavond Nachtcafé Warhol afsluiten, waar het warm is maar niet te warm en druk maar niet te druk. In een zwart gewaad en met het haar strak om haar hoofd is zangeres Doortje Hiddema een opvallende verschijning. Qua opstelling, geluid en bandnaam is de gelijkenis met de electronische popband CHVRCHES uit Glascow snel gemaakt, maar LGHTNNG komt gewoon uit Groningen. De set begint, en of het nu aan de geluidskwaliteit van Warhol ligt of aan de zangkwaliteiten van Doortje Hiddema, er klinkt iets niet goed. De zware bas en elektronische biepjes overstemmen het zachte stemgeluid van de zangeres, waardoor het geheel klinkt als door een autoradio bij 120 km/h met het raam open. Dat is zonde, want op cd schept de band grote verwachtingen.
Het gehele optreden komt wat onzeker over. Wanneer de zangeres af en toe de microfoon verder van haar mond verwijdert waardoor de zang nog slechter te horen is, lijkt het alsof ze dit doet omdat ze de tekst vergeten is – wat hoogstwaarschijnlijk niet het geval is. Rustigere nummers als Loneliness, waarbij de bas minder overheersend is, komen gelukkig wel goed over. Hoewel de muziek dansbare beats bevat en de band laat weten dat het publiek moet gaan dansen, komt het maar niet van de grond op de eerste verdieping van Warhol. De set eindigt abrupt door het op de grond gooien van de microfoon op de laatste noot van het laatste nummer. Het applaus is groot maar het optreden niet overtuigend genoeg.