Mr. Memoir en Drico brengen vurige dancehall op nieuw album

The Turn is heethoofdig, onstuimig en bomvol

Tekst: Jesse Havinga Foto's: Jan Westerhof ,

The Turn klinkt zo on-Gronings als maar kan. Dat heeft niks met het eeuwige Calimero-syndroom van ons Noorderlingen te maken maar des te meer met de Caribische sfeer die dit album nagenoeg perfect oproept. Is het meer dan goeie replicatie? Niet altijd, maar zeker op de nummers waar andere artiesten aan hebben meegewerkt is te merken dat Mr. Memoir en Drico zich de Jamaicaanse sound eigen hebben gemaakt.

Mr. Memoir (Thomas Dits) en Drico (Drico Ligthart) zijn allebei goede bekenden in het Groninger hiphop circuit. In geen enkel ander wereldje wordt zo veel en zo flexibel samengewerkt, en dus was het misschien niet meer dan een kwestie van tijd tot The Turn er kwam. Mr. Memoir heeft voor het overgrote deel de zang op zich genomen en Drico, zelf ook rapper maar nu even niet, staat achter de draai- en mengtafel en zorgt voor de beats en productie. Om met het laatste te beginnen: het klinkt allemaal zo goed, soepel en professioneel dat het overduidelijk is dat de twee elkaar prima aanvoelen in de studio.

The Turn is elf nummers lang volle, vurige dancehall. Het zit allemaal stampvol – splash daar, woodblock hier, synthesizers, gitaar- en pianoloopjes, toeters en blazers – maar dat is wellicht ook enigszins eigen aan het genre. Samen met die typische reggae-echo over de zang van Mr. Memoir is het een overdonderend geheel. Des te leuker zijn juist de kleine, iets minder aanwezige toevoegingen: de subtiele saxofoonsamples in Braingames, de piano in On Top Of The Charts (ft. Fanteo en Ras I-tron). Mr. Memoir heeft op The Turn maar één stand en dat is hard, energiek en bevlogen. Wat natuurlijk ook opvalt, vooral als je er even een foto van de man naast legt, is het accent. Naar eigen zeggen heeft Mr. Memoir zich het Caribisch Engels eigen gemaakt door zijn helden Buju Banton en Damian Marley fonetisch na te zingen. Om vanaf daar dan maar meteen een bruggetje te maken naar de kritiek, soms heeft het na-aap-aspect wel wat de overhand op The Turn. Een eerbetoon aan een muzikale traditie is het zeker, maar over wie Mr. Memoir en Drico nou zijn en wat zij hieraan toe te voegen hebben komen we niet zo heel veel te weten.

Al met al is The Turn een heethoofdige, onstuimige en bomvolle plaat geworden. Rendezvous, het openingsnummer van de cd en tevens als single gekozen, knalt er meteen flink in ('Yo!') en vanaf daar is het veertig minuten voluit gaan. Behalve dat sommige nummers iets teveel op elkaar lijken kent The Turn eigenlijk geen echt zwakke momenten. De samenwerking met ReaZun, die voor de gelegenheid weer even zijn Frans uit de kast haalt, verdient een speciale vermelding. De warme, zachtaardige rap van ReaZun vormt een mooi contrast met het drukke geluid van Mr. Memoir. Benieuwd naar hoe dit alles nu klinkt? Beluister de plaat hiernaast!