Wat het optreden van het Noordpool Orkest zo charmant maakt, is dat hun waardering voor Radiohead sterk overkomt gedurende de avond. Sommige nummers, zoals Paranoid Android en Weird Fishes, zijn gelijk herkenbaar, omdat de opbouw veelal overeenkomt met het origineel. De hoeveelheid aan muzikanten, het volume dat zij produceren en de klassieke bezetting voegen daarbij veel toe. Andere nummers zijn lastiger te herleiden naar het origineel: No Surprises wordt bijvoorbeeld grotendeels herschreven, waardoor alleen nog maar het refrein terugklinkt in de melodie. Tijdens Karma Police speelt de contrabas de herkenbare bastonen, maar is de rest van de muzikanten bezig met het spelen van hun eigen vertolking van de hit uit de jaren negentig.

Andere muzikanten krijgen ook de kans om te soleren, vaak gevolgd door groots applaus van het publiek. Tijdens het nummer Nude zijn alle blazers stil. Alleen de klarinettist, die de zang vertolkt, speelt mee. Op het moment dat het nummer zijn climax bereikt (waar Yorke uithaalt met “you’ll go to hell for what your dirty mind is thinking”) springen alle blazers in om de zang over te nemen, terwijl de klarinet zijn eigen weg vervolgt. Dit verrassingseffect werkt heel succesvol mee aan het bereiken van het hoogtepunt van het nummer. Ook de elektrische gitaren, trommels en strijkers hebben hun momenten om de aandacht van het publiek op zichzelf te vestigen.