3times7 heeft de eer om de avond te openen. De band bestaat uit gitarist Jorrit Westerhof (ook bekend van Karawane en de band van Eric Vloeimans), Marko Curcic op basgitaar en Aleksandar Škorić op drums; allen oud-studenten van het conservatorium uit de stad. Niet alleen zijn de bandleden goed geschoold en jong in vergelijking met de hoofdact, er straalt tevens energie en plezier van hun optreden af. Die kracht en het speelplezier zien we terug in het virtuoze gitaargefreak van Westerhof, de strakke baslijnen van Curcic en de keihard dreunende drumset van Škorić, waarbij die laatste twee setjes drumstokken aan stukken slaat. Het is jazz, maar invloeden van blues, funk en rock komen eveneens voorbij, bijvoorbeeld in het catchy nummer Fed By Technicolor. Mede door die veelheid aan invloeden, weet 3times7 op een enthousiaste manier een set van hoogstaande muziek neer te zetten.
Hogeschoolmuziek in Grand Theatre met Nels Cline & Julian Lage en 3times7
Avond vol met gitaar beladen jazz overtreft iedere verwachting
Met het sterk vertegenwoordigde popcircuit in de stad, alsmede de kring van de klassieke muziek rondom het Noord Nederlands Orkest, vergeet je bijna dat er nog een scene in Groningen aanwezig is; namelijk die van de jazz. Met de jazzopleiding aan het Prins Claus Conservatorium, platenzaak Swingmaster en een handvol jazzcafés in de stad, is er ook voor die doelgroep in de stad genoeg te doen. Wanneer een gitaarheld als Nels Cline samen met Julian Lage voor een concert naar het Grand Theatre komt, kan 3voor12 groningen niet thuis blijven. Dat is maar goed ook, want het blijkt een memorabele avond.
Energie
Focus
Waar 3times7 met een hele band aantrad, hebben Nels Cline en Julian Lage enkel hun gitaren en twee versterkers ter grote van een boterhamtrommel meegebracht. In een interview bij hun sessie op het Amerikaanse radiostation KEXP vertelde Cline dat hij niet de intentie heeft om met zijn jazz het makkelijk te maken voor luisteraars die niet met het genre bekend zijn. Wel wil hij zijn gevoel erin leggen en dat aan het publiek overbrengen. Het is een mooie opsomming van zijn optreden met Julian Lage. Ze starten de set gelijk met het experimenteel klinkende nummer Racy. Snelle jazzpartijen worden op het ene moment in samenspel gespeeld, terwijl tussendoor beide gitaristen totaal apart van elkaar lijken te spelen. Het vereist aan het begin, ondanks de hoorbare invloed van groepen als King Crimson en het technisch intrigerende gitaarspel, zeker wat focus van de toeschouwer.
Van aandacht naar vervoering
Toch gebeurt er na verloop van tijd iets met de aandachtige luisteraar. Wellicht herkennen we hier precies het emotionele waar Cline het over had. Je ontdekt in al het hoogstaande spel een patroon, ook al is het maar heel even. Ondanks het free jazz en avant-gardistische karakter droom je op een bepaald moment met de verborgen gitaarmelodieën mee. De hoge zaal van het Grand Theatre en de kleine bezetting waarmee de artiesten optreden, draagt hier zeker aan bij. Muisstil luistert het publiek. Alles wordt op den duur ook onderdeel van de nummers, zoals het getik op de klankkasten van de gitaar, het gepiep van de vingers die over de snaren glijden en de zucht van Julian Lage die hij bij een mooie samenklank weleens slaakt. Met name aan het einde van de set, en in de toegift met het nummer Calder, weet het duo het publiek erg goed in te palmen. Aan het eind van het optreden ebt de vervoering nog een beetje na en kan het publiek voldaan naar huis.