Met nummers waarin de gitaar vrij spel heeft, weet Mooon de bijzonder volle Vera in een handomdraai in de juiste stemming te brengen. Timo van Lierop blijkt een zeer geoefend gitarist die de solo’s met kinderlijke eenvoud aan z’n snoer rijgt. Mooon lijkt kopje onder te zijn gegaan in het blues-moeras dat John Mayall heeft aangelegd en bij elk nummer is het raak. Couplet-refrein (enzovoort), culminerend in een solo. Het werkt, al kan dat alleen maar bij de gratie van een soepele ritmetandem. Laat de band die met de broers Tom en Gijs de Jong nou nét in huis hebben. Ze geven de nummers een garage- of surfbeat, een space- of psychkick, en daarmee voldoende afwisseling. Voor een band die slechts het bal opent, legt Mooon de lat hoog. Binnenkort worden die lenigheid en het gitaartalent gevangen op plaat. Too Cool For School komt er op, zo belooft Van Lierop, en dat is de houding van de jeugdige bandleden. Wat nou leerboekjes? Spelen willen we! Er zal dan wel een tour aan vast worden gekoppeld. Laat ze dan nog ’s langskomen, zou ik zeggen. Mooon is leuek en wordt (heel) goeod.
Introverte achtbaanrit met King Gizzard & the Lizard Wizard en Mooon in Vera
Australiërs zetten met stevige en afwisselende set hun handtekening onder de rockmuziek
King Gizzard & The Lizard Wizard heeft niet stilgezeten na het vorige optreden in Groningen: er zijn in tussentijd twee compleet verschillende nieuwe albums uitgebracht door de Aussies. Waar het ene album donkere psychedelische rock bevat, bevat het andere album wat meer poppy nummers, opgenomen met niets anders dan akoestische instrumenten. De avond belooft dan ook interessant te worden met dit grote repertoire aan nummers. Maar eerst is het de beurt aan Mooon, dat met surf en sixtiesblues een prima band blijkt om de avond mee te beginnen.
Too cool for school
Hersenpan
Zó’n band, en dan zo’n lullige naam. Ach ja, die naam heb je ook maar van je ouders gekregen. Toch? Eind 2014 stond King Gizzard & The Lizard Wizard uit Australië al in Vera. Zij die erbij waren weten dat je je door die stompzinnige naam niet van de wijs moet laten brengen. King Gizzard & The Lizard Wizard bestaat uit een stel zeer talentvolle muzikanten, maakt uitgekookte nummers en draait z’n hand niet om voor een stijlbreuk. In de platenbak zal je ze vinden bij de P van psychedelische rock. Ach, de psychedelica valt wel mee. ‘t Is vooral een stevig rockend stel, dat zich misschien dan wel aan de binnenkant van je hersenpan nestelt, maar de geest niet ontdooit en het bewustzijn niet verruimt. King G. geeft je gewoon een opdonder van hier tot Zutphen. Het hardere spul, met name van I’m In Your Mind Fuzz, heeft de overhand vanavond. De nummers stampen je met harde hand wakker. KG&TLW heeft er wel een handje van om het publiek weer in slaap te sussen met rustige fases, uitmondend in (opnieuw) een staaltje heftig muzikaal kunnen. Af en toe een rustpunt, zoals The River van conceptalbum Quarters! is dan welkom. De videoprojecties op de achtergrond maken het af.
Saai?
King Gizzard & The Lizard Wizard laat vooral de muziek spreken. Opsmuk kent men niet. Introvert is het eerder. Geconcentreerd en uiterst beheerst. Ingrediënten voor een saaie avond? Ook hier zet het zevental je op het verkeerde been. Compromisloos gaat de band zijn eigen gang. Het arbeidsethos van de mannen is ongekend: het moyenne is twee platen per jaar en daarin lijkt alles te kunnen en te mogen. Was Paper Mâché Dream Balloon uit 2015 een tamelijk ingetogen plaat, met het dit jaar uitgebrachte Nanogon Infinity grijpt de band terug op een heftiger geluid met Evil Devil als voorproefje. Voldoende materiaal om uit te putten, dus. Met mathematische precisie leiden de twee drummers de rest van de band door afwisselende maatsoorten. Frontman Stu McKenzie pakt af en toe de dwarsfluit en manusje-van-alles Ambrose Smith vult waar nodig aan met harmonica en aanverwanten. Ja, dat klinkt wel prettig, ja. En interessant. En gewoon wel tof, eigenlijk.
Achtbaan
De set van de Aussies bleek een achtbaan waarin de bocht kwam als je ‘m niet verwachtte en waarin je eerder de diepte in dook dan verwacht. Lekker opgeschud het weekeinde uitgeluid, daar doet zelfs de minimale toegift –alweer in de maling genomen?- geen afbreuk aan. En uiteindelijk stapte iedereen aan het eind van de rit veilig uit.