Langzamerhand druppelen steeds meer mensen de Grote Zaal van Vera binnen. Het lijkt nog wat leeg, maar op moment dat Vox Von Braun begint, begeeft iedereen zich naar voren en ziet de zaal er goed gevuld uit. Een goede dosis gitaar en bas vliegt je om de oren en de muzikanten spelen overtuigend. Zanger Wymer Vaatstra staat links opgesteld op het podium in plaats van in het midden, maar al gauw wordt duidelijk waarom. Waar Vaatstra wat statisch op het podium staat, stelen de gitarist en bassiste de show. De interactie tussen werkt aanstekelijk op het publiek. De drummer speelt vandaag voor het eerst met de band mee, wat hij verdienstelijk doet. “We zijn harstikke blij met hem, echt wel”, vertelt Vaatstra halverwege het optreden. De strakke ritmes en speelse gitaren zorgen voor een goede warming-up. Benieuwd wat de rest van de avond zal brengen.
Melodieus, vuig en underground: dit is Subroutien Festival
Vijf bands van Subroutine Records zetten Vera op z’n kop tijdens tienjarig jubileum van het label
Het Subroutien Festival wordt georganiseerd in Vera ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van platenlabel Subroutine Records. In tien jaar tijd hebben zij van onder andere Apneu, Rats on Rafts, Naive Set, WOLVON, Vox Von Braun en The Homesick platen uitgebracht. Op 12 september werd het festival in Rotown gevierd, vanavond in Vera. Met een sterke line-up kan het haast niet anders dan dat het een mooie avond zal worden.
Vox Von Braun
Nouveau Vélo
Aan enthousiasme geen gebrek bij Nouveau Vélo. Het plezier en de interactie spatten er vanaf en de set is erg aangenaam opgebouwd. De nummers zijn dansbare indie, naar eigen zeggen healing pop: dromerig, maar tegelijkertijd ook vuig. De drums zijn opzwepend en de gitaarpartijen speels. De nummers bestaan voornamelijk uit lange muzikale stukken die voelen als een reis die het publiek met de band maakt. De bescheidenheid van de bandleden valt meteen op en dat zorgt voor sympathie: hier staan vier jongens die niets liever willen dan spelen. De opstelling is alleen niet helemaal te begrijpen. De bassist staat in het midden, terwijl beide gitaristen veel meer podiumpresentatie hebben. Hierdoor valt de eerste een beetje in het niet, want de aandacht gaat volledig uit naar de twee gitaristen aan de zijkanten.
Rats On Rafts
Van dromerige indie naar een heel ander soort band: Rats On Rafts. Waar het publiek nog redelijk tot rust is gekomen bij Nouveau Vélo, zorgt Rats On Rafts voor een ommekeer in de Grote Zaal. Psychedelische geluiden, strakke en harde drums en speelse baspartijen zorgen ervoor dat het publiek volledig uit z’n plaat gaat. Maar dat geldt niet alleen voor de zaal: de bandleden spelen alsof hun leven er vanaf hangt. Het ene na het andere nummer wordt achter elkaar gespeeld en dat alles met bakkenvol energie. Er zijn geen pauzes voor een bedankje of om even op adem te komen. Nee, band en publiek denderen door. Er ontstaat een heuse moshpit die tot het einde van de show in beweging is. Het tempo blijft gedurende het optreden op een hoog niveau en de gitaren zorgen voor een melodieus geheel. De teksten zijn niet te volgen, maar het lijkt er niet op alsof iemand zich daaraan stoort. Het geluid van Rats On Rafts klinkt dik en het publiek gaat alleen maar uit z’n dak. Terecht, want op de muziek van deze band kan niemand stilstaan.
The Homesick
Na drie overweldigende optredens in de Grote Zaal van Vera verplaatst het publiek zich nu naar de kelderbar, waar The Homesick een energieke set weggeeft. Het publiek lijkt zo mogelijk nog energieker dan de band zelf. De basgitaar en de drums staan zo hard dat de dromerige gitaarpartijen van frontman Elias Elgersma totaal niet hoorbaar zijn. Dat is aan de ene kant jammer, want deze kenmerken de band toch wel voor een groot deel. Maar het publiek lijkt er niets om te geven. De bas dendert door je lichaam heen en dat werkt aanstekelijk. De volledige zaal staat op z’n kop en de zweetdruppels vliegen in het rond. The Homesick en de kelderbar van Vera vormen een magische combinatie. Waar Rats On Rafts de Grote Zaal volledig meekreeg, doen de drie mannen uit Dokkum dit gewoon dunnetjes over in de kelder.
WOLVON
Na een korte pauze en ombouwtijd is het de beurt aan het Groningse WOLVON. De band wordt aangekondigd door de Peter Kelly, eigenaar van O’Ceallaigh Irish Pub. Dit doet hij op geheel eigen wijze: hij maakt geluiden van sirenes en wolvengejank, waarna de band meteen begint met spelen. Een bom van geluid knalt de kelderbar van Vera in. Snelle drums, wisselende ritmes en luide gitaarpartijen gaan er bij het publiek gemakkelijk in. Bij Rats On Rafts ontstond er een moshpit, iets wat je bij een band als WOLVON helemaal verwacht. Maar de zaal staat tamelijk rustig te luisteren en knikt op de maat van de muziek voorzichtig mee. De zang wordt helaas ondergesneeuwd door de drums en bas, maar dat mag de pret niet drukken. De drie heren spelen overtuigend: dit is een band van hoog niveau. Hun wilde lange haren zijn binnen de kortste keren drijfnat van het zweet, hetzelfde geldt voor het publiek. Een betere afsluiting van een mooie Subroutien Festival had het label niet kunnen wensen. Hard, vuig en zweet. Op naar de volgende tien jaren!