Aan het begin van de middag is er nog maar een handjevol bezoekers op het festivalterrein aanwezig, maar dat is geen reden voor het Groningse Knight Susan om er geen feestje van te maken met hun funky ska en reggae. Dansende bezoekers die vlak voor het podium staan, de koperblazers die de nummers van een pakkende melodie voorzien en de bassist die enorm stevige funky partijen speelt. Ook zeker de zangkunsten van zangeres Yasmijn Kramer weten te overtuigen. De up-tempo nummers zijn het best; als het qua tempo wat vertraagd wordt, is het spannende er helaas wat af. Echter weet Knight Susan mooi het startschot te geven van de tweede dag Kadepop.
Kadepop15: de zaterdag komt langzaam op gang maar sluit af met een knaller
Bands variëren tussen gemaakt en spontaan
Na een regenachtige eerste dag, is het op de tweede dag van Kadepop al iets zonniger. Dat is maar goed ook want met een goed gevuld programma is er op de zaterdag ook genoeg te doen. Met Typhoon als het verwachte hoogtepunt van die dag, zijn er in de middag ook nog tal van Groningse en Nederlandse acts te bezichtigen.
Na een korte pauze in de programmering is het de beurt aan Elementary Penguins om het hoofdpodium te bestijgen. De gitaarpartijen met reverb en delay zorgen voor een mooie onderlaag. De Amsterdammers brengen leuk geschreven nummers en de zanger heeft een mooie stem. Bij hun hit Everybody Knows My Name Especially On The Dancefloor komt het publiek zichtbaar in beweging. Het nadeel is dat de drummer af en toe wat pit mist. Ook klinkt hun samenzang goed maar voegt het niet echt iets toe en daardoor wordt het wat cliché. Jammer, want verder zit het goed in elkaar.
Elementary Penguins is niet de enige band die hier last van heeft: meerdere bandjes van vandaag hebben het nét niet. Zo ook bij Tied Laces, die muzikaal gezien mooie gitaarmelodieën tentoonspreiden met een dromerig karakter, maar de zang dan net iets te veel benadrukken. Wanneer je muziek ingetogen is dan moet je júist durven wat rustiger en minder overdreven te zingen. Wanneer Tied Laces die juiste afstemming wel bereikt, heeft de muziek gelijk al meer power en op die momenten is de band dan ook op z'n sterkst.
Aan power is er bij de Groningse jongens van Orange Skyline geen gebrek, met de stevige drums en harde gitaarakkoorden. Ook heeft hun zang zich enorm ontwikkeld de laatste maanden en is er nauwelijks nog een Nederlandse ondertoon te herkennen. De jongens weten het publiek goed te vermaken in de volle mainstagetent. Waar Orange Skyline waakzaam voor moet zijn is dat ze geen karikatuur van zichzelf worden. Juist het onbevangene en de lol die we oorspronkelijk bij hen zagen, lijken op sommige momenten plaats te hebben gemaakt voor een bepaalde pose en dat voelt onnatuurlijk. Zo wordt bijvoorbeeld een aantal keer de releasedatum van de nieuwe EP genoemd, terwijl ze zich op het podium juist bezig moeten houden met gewoon lekker muziek maken. Het is precies die onbezonnenheid waar Orange Skyline zijn uitstraling van moet hebben.
Aan onbezonnenheid is in ieder geval geen gebrek bij The Movement. Als een blonde equivalent van Dave Grohl staat de zanger op en neer te springen, terwijl hij met een onvervalste rockstem zingt. Live klinken de Noord-Nederlandse jongens nog net een slag steviger dan op de opnames en het publiek is zichtbaar blij met een stevige pot rock. Enthousiast en energiek vormen ze een mooie rauwe toevoeging aan het programma.
Nu het met Orange Skyline erg goed gaat, kun je merken wat er op het gebied van datzelfde genre nog meer in Groningen gebeurt. De ontwikkeling bij deze bands is duidelijk te zien. Zo weten The Blind Roofers ook zonder hun vertrokken gitarist te overtuigen, ook al is het gemis van zijn gitaarwerk wel duidelijk te horen. Het is de zang die de doorslag geeft in de muziek.
Naast The Blind Roofers weet ook Orange Fox indruk te maken. Het is dan ook niet voor niets dat ze in de programmering van Popronde staan dit jaar.
De hoogtepunten worden voor het laatst bewaard. Allereerst Rondé, met een compleet gevulde tent bij het hoofdpodium. Alles klopt aan het optreden. De band speelt vol pit en met veel power. Het nummer Run wordt door veel van de jongere bezoekers meegezongen.
Maar het is Typhoon die het festival gepast afsluit op de zaterdag. Met de tent tot de nok toe gevuld zet hij vol verve zijn show neer. Zoals gebruikelijk start hij zijn show met de samenwerking tussen hem en zijn broer. Vol enthousiasme reageert het publiek hierop, helemaal als ze weten dat er ook een clip wordt opgenomen van de show. De tent gaat plat, waarmee Kadepop een mooie laatste avond knallend weet af te sluiten.