Op zijn debuut-EP liet View for a Day al horen een behoorlijk ontwikkeld geluid te hebben. Strakke, goed geproduceerde radiovriendelijke rock. Met Bridges lijkt de band op diezelfde weg verder te zijn gegaan. Het resultaat is iets dat inderdaad op 3FM voorbij zou kunnen komen, maar heeft uiteindelijk wel aan karakter ingeboet. De drums die (nog) lager in de mix staan en de galm op de zang maken dat het allemaal wel wat generiek klinkt. Maar het is duidelijk. De heldere, leidende melodie, het koortje en de duidelijke opbouw van het nummer: View for a Day weet hoe je een nummer in elkaar moet zetten.
Nieuw werk van View for a Day, Tied Laces & The Blind Roofers
Radiovriendelijke rock, een onvervalst liefdesliedje en een spannend refrein
Drie dagen, drie singlereleases. 3voor12 groningen luisterde ernaar, bekeek de videoclips en keek daarna nooit meer hetzelfde naar een citroen.
View for a Day - Bridges
In de videoclip zien we twee mannen. Eén man ziet er ietwat verloren uit en is naarstig op zoek naar de uitgang van een gevangenisachtig gebouw. De andere man - met hoed - maakt volledig ontspannen een wandelingetje en trekt zich niks aan van het lot van de eerste. Juist wanneer de eerste man de zoektocht lijkt op te geven is er een break in het nummer. Alleen de gitaar tokkelt zacht door. Als daarna het refrein erin komt en de woorden "We're taking our chances!" klinken, krijgt de man weer moed en springt hij met hernieuwde kracht overeind.
Tied Laces - I'll Wait
“I'll wait, I'll say, I wanted you all along.” De vier vrienden van Tied Laces hebben een onvervalst liefdesliedje gemaakt met I'll Wait, dat niet heel erg uit de toon zou vallen in het repertoire van inspiratiebron John Mayer. De kracht van liefdesliedjes – dat ze als geen ander tegelijkertijd persoonlijk en universeel kunnen zijn – heeft de band goed begrepen. De valkuil is, net als bij View for a Day, dat het gemakkelijk te algemeen en zelfs nietszeggend kan worden. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. Het gitaarlijntje dat steeds terugkeert past heel goed bij de zang, de drums zijn onnadrukkelijk maar precies wat nodig is en tegen het eind van het nummer is er een subtiele gitaarsolo. Alles is aanwezig wat je traditioneel van een popliefdesliedje mag verwachten. Maar je zou graag willen horen wat dit stel goede muzikanten nog meer kan – wat is hun eigen geluid? Wat is er zo speciaal aan deze liefde? Welke kant gaan ze hierna op? I'll Wait.
The Blind Roofers - Lemons
The Blind Roofers hebben inmiddels wel echt een karakteristiek geluid en zijn er geen spat minder toegankelijk door. Voortgestuwd door een solide, levendige beat en een hoog, priegelig gitaartje zingt Antonie Harms met zijn werkelijk geweldige stem over het hebben van “a shitload of lemons”. De clip laat een slome gast zien die met een grote bak chips op de bank naar kook-tv aan het kijken is. Het geniale zit hem in het refrein, waar de beat stopt en een synthesizer en een koortje het liedje inkomen. Terwijl het koortje op de achtergrond “everybody die” als een mantra herhaalt, zie je de bankzitter geconfronteerd met zichzelf. Ongemakkelijk schuifelt hij op zijn grote stoel. “How do you feel, Sunday? Where do you go, Monday?"
De zang steelt absoluut de show in dit nummer. Soulvol, met uithalen waar je u tegen zegt. De rest vult het heel mooi aan. De toetsen zorgen voor fijne details, de bas stuwt de coupletten voort en zorgt voor spanning in het refrein. Lemons leeft, glundert, verrast. Aan het eind van het nummer hebben The Blind Roofers nog steeds een shitload of lemons, maar is verder iedereen dood. De gulzige chipseter ligt dood in zijn stoel, de tv-kok op de keukenvloer en ook de nieuwslezer heeft het loodje gelegd.
Beluister en bekijk hieronder en hiernaast de drie singles.