Met een hoofdact die country en vroege rock-'n-roll als basisingrediënten neemt, is een lekker voorprogramma uit eigen klei zo getrokken. Groningen blijkt een rijpe voedingsbodem voor authentieke op Amerikaanse leest geschoeide muziek. Aan de lijst met bands is kort geleden The Sweeter Sins toegevoegd. De keuze als opener van vanavond is treffend. Kalme countryrock met slechts twee gitaren en vocalen.

Henja Dijksterhuis zette al eerder schreden op dit muzikale pad met Flowerbox en Drive-by Wedding. Nu vormt ze een duo met Arnold Nieborg, die uit de garage van The Monroes is gekomen om zich op het uitgestrekte landleven te storten. Met een rit langs opper-countryrocker Gram Parsons, The Jayhawks en The Sadies tonen zij aan hun klassiekers te kennen. The Sweeter Sins vullen het genre op geslaagde wijze aan met eigen nummers. Ze benutten hun mogelijkheden optimaal: Dijksterhuis zet een mooie keel op en gooit er af en toe de onmisbare snik in, zonder dat het een kunstje wordt. Haar slagpartijen op gitaar dienen als ritme voor Nieborg, die naar hartenlust soleert. Ook hij neemt lead-vocalen voor z'n rekening. De lage, soms wat onverstaanbare stem past bij de ingetogen nummers waarin hij de voorgrond heeft. Zo ontstaat, met minimale middelen, een prettig afwisselende set. Meer van dit, mensen!

"We travel by train, but we feel like truckdrivers", zegt Hayden. En dat hoor je terug. Dit is de muziek die op de cassette staat in de Mack, een lading boomstammen op de aanhanger. De wegen worden bezongen, de vrouwen en de drank. De trip voert langs het plaatsje Centralia, een hedendaags Atlantis in het noord-oosten van de Verenigde Staten, naar het (Viva) Las Vegas van Elvis. Onderweg worden honky tonkbars aangedaan en wordt gehuild in het bierglas. Maar dan wel beschaafd.