Met een mannelijke naam als Meat Wave kan het ook bijna niet anders, maar toch is het even schrikken als de drie mannen uit Chicago hun eerste nummer spelen. Wat een kracht en agressie zit er in deze muziek. De drummer heeft bij voorbaat zijn shirt al uit getrokken, maar als je hem tekeer ziet gaan snap je meteen waarom. Dat er geen bekkens en trommels zijn gesneuveld is een klein wonder. De geluidsman schrikt er ook van, gezien de te harde afstelling van de drums in het begin, maar weet dit later gelukkig mooi recht te trekken. Dan openbaart zich pas echt de kracht van Meat Wave, die laten zien dat ze de op hun plaat en EP prima nummers, live nog beter kunnen laten klinken. Bijna alle nummers hebben iets heel eigens, iets wat binnen de punk nog wel eens lastig blijkt te zijn. Bovendien is Meat Wave naast kiezelhard ook behoorlijk catchy. Langer dan een half uurtje houden ze het niet vol, maar dat is genoeg om de half gevulde zaal van Vera te overtuigen.

Live heeft Melton een band vol stereotypes bij elkaar weten te scharrelen, hoewel hij daar zelf met pornosnorretje en leren jasje niet voor onder doet. Een gespierde Indiaan met onafscheidelijke tandenstoker in de mondhoek, een dikke drummer die er een pak peuken doorheen paft tijdens het optreden en een verstrooide gitaarkunstenaar complementeren het Village People-esque gezelschap. Je zou bijna vergeten dat het om de muziek draait, maar gelukkig is het op dat vlak meer dan in orde vanavond.