Bubbelgum met bite door Warm Soda in Vera

Meat Wave indrukwekkend en hard voorprogramma

Tekst: Wymer Praamstra Foto's: Bob de Vries ,

Na twee optredens in 2013 keert de power/bubblegum pop van Warm Soda terug op het vertrouwde podium van Vera. Niet zonder extra bagage overigens, naast veel podiumervaring hebben de mannen nu in plaats van één, maar liefst drie albums op hun conto staan. Net als voorprogramma Meat Wave weten ze live het beste uit zichzelf naar boven te halen.

Met een mannelijke naam als Meat Wave kan het ook bijna niet anders, maar toch is het even schrikken als de drie mannen uit Chicago hun eerste nummer spelen. Wat een kracht en agressie zit er in deze muziek. De drummer heeft bij voorbaat zijn shirt al uit getrokken, maar als je hem tekeer ziet gaan snap je meteen waarom. Dat er geen bekkens en trommels zijn gesneuveld is een klein wonder. De geluidsman schrikt er ook van, gezien de te harde afstelling van de drums in het begin, maar weet dit later gelukkig mooi recht te trekken. Dan openbaart zich pas echt de kracht van Meat Wave, die laten zien dat ze de op hun plaat en EP prima nummers, live nog beter kunnen laten klinken. Bijna alle nummers hebben iets heel eigens, iets wat binnen de punk nog wel eens lastig blijkt te zijn. Bovendien is Meat Wave naast kiezelhard ook behoorlijk catchy. Langer dan een half uurtje houden ze het niet vol, maar dat is genoeg om de half gevulde zaal van Vera te overtuigen.

Matthew Melton maakte als zanger en gitarist eerst furore in de prima garageband Bare Wires, maar weet met zijn ‘eigen’ band Warm Soda pas echt een relatief groot publiek te bereiken. Met name de eerste plaat, Someone For You uit 2013, deed veel stof opwaaien en maakte van Warm Soda een graag geziene gast op de internationale podia. Inmiddels is het viertal toe aan hun derde album Symbolic Dream dat begin mei uitkwam. Wederom en plaat vol powerpop toppers met uitstapjes naar glamrock, punk en bubblegumpop.

Live heeft Melton een band vol stereotypes bij elkaar weten te scharrelen, hoewel hij daar zelf met pornosnorretje en leren jasje niet voor onder doet. Een gespierde Indiaan met onafscheidelijke tandenstoker in de mondhoek, een dikke drummer die er een pak peuken doorheen paft tijdens het optreden en een verstrooide gitaarkunstenaar complementeren het Village People-esque gezelschap. Je zou bijna vergeten dat het om de muziek draait, maar gelukkig is het op dat vlak meer dan in orde vanavond.

Hoewel echte hits ontbreken is bijna elk nummer op een goede manier herkenbaar, ook als je het nog niet eerder hebt gehoord. Het is niet het meest originele op aarde, maar de killer hooks en fantastische refreintjes maken dat meer dan goed. Het wat lijzige geprevel van Melton weet niet echt boven de muziek uit te steken, maar is er eerder onderdeel van, waardoor het accent meer op de gitaarlijntjes komt te liggen. Met toppers als I Wanna Go Fast, Jeanie Loves Pop en Violent Blue is het lastig om stil te staan. Dansbaar, aanstekelijk en met een goede dosis bravoure gebracht weet Warm Soda live hun bubblegumpop met bite te serveren. Een heerlijk optreden van een graag geziene gast die we ongetwijfeld nog eens terug zien.