Het is aan het Haagse trio The Howl Ensemble om de zaal op te warmen. De mathrock van de band, vol ingewikkelde riffs en ritmes in uitgestrekte composities, zorgt aanvankelijk voor verdeelde reacties: de muziek is immers minder toegankelijk dan die van Sprokkelhout. Toch komt de zaal al snel in de stemming en worden hier en daar wat danspasjes tentoongespreid. Aan het einde van de set kan de band rekenen op een luid applaus, waardoor de afsluitende woorden van de frontman veel te bescheiden lijken: "Bedankt voor het blijven".
Trots Sprokkelhout presenteert debuutalbum
Gronings vijftal zet frisse show neer
Vrijdagavond 6 maart presenteert de veelbelovende Groningse formatie Sprokkelhout zijn debuutalbum. De titel We Dealt The Cards But Forgot How This Game Starts doet vermoeden dat de band het spoor bijster is. Niets is minder waar: deze heren weten wel degelijk waar ze mee bezig zijn.
Vervolgens is het de beurt aan Sprokkelhout. De band lijkt geen debuutalbum nodig te hebben gehad om fans achter zich te krijgen: de zaal staat vol trouwe fans, vrienden en familieleden. Na een mysterieus intro begint het optreden met The Spectator, tevens het openingsnummer van het album. Het is duidelijk dat de mannen er zin in hebben. Dit enthousiasme, vermengd met een vol geluid, zorgt ervoor dat de sfeer vanaf het begin opperbest is. Na Common Moment richt frontman Tjesse zich tot het publiek: "Bedankt dat jullie met zoveel zijn." Hierna volgt We Lost Track, een nummer waarin invloeden als dEUS en The Pixies duidelijk te horen zijn.
Sprokkelhout heeft voor deze avond een aantal muzikale vrienden uitgenodigd. Tijdens Checkers On A Chessboard staat opeens Marco Boers op het podium, die we kennen van The Tightropes. Als een duveltje uit een doosje verschijnt hij op het podium en trakteert de zaal op een gitaarsolo. Zo snel als hij verschijnt, zo snel is hij ook weer verdwenen.
Daarna volgen twee nummers die niet op het album te vinden zijn. Een voorlopig naamloos nummer dat de heren nog geen week geleden in elkaar geknutseld hebben, wordt gevolgd door een rustige, sfeervolle cover van het alom bekende Heroes door David Bowie, gebracht in Sprokkelhout-stijl. De show zakt geen moment in, de band is duidelijk op dreef en wordt hierbij gestuwd door het plezier en de trots die een eerste albumpresentatie met zich meebrengt.
Ook Jorrit Westerhof (Eric Vloeimans’ Gatecrasch, Karawane) doet een duit in het zakje. Hij speelt mee op Daphne, een nummer dat begint met een onheilspellende Jim Morrison-achtige monoloog om uiteindelijk te exploderen in een stampende riff gecombineerd met een scheurende gitaarsolo. Aan het einde van de show leveren Jorrit en Marco beide nog een bijdrage, waardoor er een totaal van zeven man op de planken staat.
We Dealt The Cards But Forgot How This Game Starts is een plaat waarop de invloeden die de band zelf noemt (dEUS, Pixies, Modest Mouse) duidelijk te horen zijn. Toch weet de groep hier een eigenzinnige draai aan te geven waardoor Sprokkelhout een fris en vol geluid neer zet. Het vijftal heeft een debuutalbum neergezet waar het met recht trots op mag zijn en brengt dit overtuigend voor een vol Vera, waar het vanavond aanvoelt als een gezellige familieaangelegenheid.