Het publiek is al in groten getale aanwezig wanneer de lichten dimmen. Een duistere stem schalt door de speakers. De boodschap is duidelijk: leg je lot niet in de handen van de heersende instituties, kom in opstand! Wanneer de stem wegebt trapt The Last Internationale deze avond als supportact af. Met tomeloze inzet en energie brengt het uit New York afkomstige trio hun debuutplaat We Will Reign ten gehore. En regeren, dat doen ze vanavond zeker.
De opzwepende, rauwe rockmuziek met een western-achtige sound trekt gelijk alle aandacht. Frontvrouw Delila Paz laat zien over een ongelooflijk heldere, krachtige stem te beschikken en brengt de socialistische, politiek geëngageerde nummers met veel overtuiging. Met name Life, Liberty And The Pursuit Of Indian Blood en Wanted Man maken indruk. Het strakke drumwerk en goede gitaarwerk van gitarist Edgey Pires maakt de hunkering naar meer alleen maar sterker en sterker. Maar helaas, de laatste akkoorden worden alweer gespeeld en de toon is gezet.
Counting Crows overtuigt in De Oosterpoort
Met The Last Internationale als imponerende support act
Na de ietwat gereserveerde reacties ten aanzien van het optreden op Pinkpop was er enige aarzeling. Kan Counting Crows de hoge verwachtingen nog altijd waarmaken? Gelukkig bleek deze twijfel volstrekt onterecht. De heren geven in de Oosterpoort een uitmuntende show weg. Toch imponeert The Last Internationale uit het voorprogramma misschien nog wel het meest.
The Last Internationale
Counting Crows
Een betere opwarmer had Counting Crows zich niet kunnen wensen. In navolging op The Last Internationale gaat de band direct energiek van start met nummers als Scarecrow en Mr. Jones. Het publiek geniet en bij de in het begin wat onverschillig en afstandelijk ogende frontman Adam Duritz verschijnt een eerste voorzichtige lach op het gezicht. Gelukkig laat Duritz horen nog altijd over die kenmerkende, lichtelijk rauwe stem te beschikken. Een stem die prachtig naar voren komt bij de meer verhalende, melancholische nummers als Hospital, Black & Blue en Omaha. Met name wanneer Duritz achter zijn piano kruipt om op zeer gevoelige wijze het prachtige Long December te spelen, zwijmelt het publiek.
Degelijk
Na een anderhalf uur durende aaneenschakeling van oude hits en nieuw materiaal van hun vorig jaar verschenen album Somewhere Under Wonderland, worden de lichten gedoofd. De avond lijkt ten einde en de technici beginnen al met opruimen maar natuurlijk komen Duritz en consorten terug voor een toegift. Met het theatrale Palisades Park, het catchy Rain King en Holiday in Spain als afsluiter krijgt de tjokvolle zaal precies wat het wil.
Als de overige bandleden alweer terug in de coulissen zijn, staat frontman Duritz met een smile van oor tot oor nog alleen op het podium na te genieten. Zijn woorden "Don’t worry, we will be back" worden met luid gejuich onthaald. En terugkomen mogen de mannen zeker. Alhoewel de echte uitschieters en kippenvelmomenten vanavond misschien ontbraken, zet Counting Crows wel gewoon een set neer waar je u tegen zegt.