Hierdoor staat de tweede act op de Mainstage, ZES, nog voor een wat karige groep zijn ding te doen. Een beetje een vreemde vogel op het eerste gezicht, met een masker voor en een gitaar op de rug (die hij vervolgens amper gebruikt). Maar fijne muziek is het wel. De futuristische beats en melancholische melodieën zijn perfect om de middag mee te beginnen. Wel staat het mysterieuze imago wat hij wil uitstralen ontzettend in contrast met het zonnige weer. ZES komt waarschijnlijk beter tot z'n recht rond een uurtje of zes 's ochtends, in een donkere club.

Opvallend is dat gedurende de dag Stage 2 eigenlijk veel drukker bezocht wordt dan de Mainstage. Ook als Posij hier zijn plek inneemt staat het bij hem beduidend voller dan aan de andere kant. Zou het zijn omdat men de mede-Groninger een hart onder de riem wil steken? Nee, want het publiek op NIF komt letterlijk uit alle hoeken van het continent. Van Zweden tot Spanje en van IJsland tot Turkije; de echte drum-'n-bassfan is afgereisd naar 't hoge noorden vandaag.

Posij, die toch een beetje wordt gezien als 'het kleine broertje van', heeft deze positie vandaag voorgoed van zich af weten te schudden. Het broertje is volwassen geworden en dat zie je niet alleen aan zijn snor. Er ligt puik nieuw materiaal op tafel en de Groninger voelt zich meer dan thuis op het podium. De muzikale en gesproken grapjes kan het publiek goed waarderen en maken het optreden tot één van de hoogtepunten van de dag.

Ed Rush & Optical maken al bijna twintig jaar samen muziek en hun album Wormhole uit 1998 is een echte drum-'n-bass klassieker. Ze zijn dan ook ongetwijfeld een inspiratiebron geweest voor Noisia. Helaas dateert hun laatste optreden in Groningen alweer van een paar jaar geleden, dus een goede keuze om ze voor vandaag te programmeren. Ed Rush en Optical hebben het duidelijk naar hun zin en het publiek ook. Er ontstaat al vrij snel een moshpit en er komt zelfs nog een wall of death voorbij. Dit tot groot genoegen van de heren. Ze draaien een set gortdroge, harde drum-'n-bass en laten zien dat ze nog altijd tot de top van het genre behoren.

De vraag moet bij de heren ongetwijfeld voorbij zijn gekomen: hoe kun je je eigen festival nou het beste afsluiten? Je wilt jezelf niet al te veel over het ego strelen door hier meteen jezelf neer te zetten. Maar in deze timeslot een andere act plaatsen werd lastig, want iemand na Noisia het podium laten beklimmen is simpelweg oneerlijk.

Noisia blaast vanavond namelijk alles wat los en vast zit weg, en bezorgt de Groningse aardkorst trillingen waar de schaal van Richter u tegen zegt. Iedereen gaat volledig uit z'n dak, publiek én artiesten. De jongens van Noisia kijken stralend als trotse moeders over hun festival uit. Achter hen staan de andere artiesten als één grote familie, mee te genieten van een geslaagde dag. De set van Noisia mag niet langer dan een uur duren, maar is zorgvuldig samengesteld. Er wordt afgesloten met een remix van Pendulums Voodoo People en voor degenen die nog energie over hebben is er natuurlijk de after.